- Idziemy, idziemy z wami, panie kapitanie – Sigrun machnęła ręką i sama rozpoczęła pakowanie plecaka. - Przecież czekaliśmy na was cały czas, te wkręty z kamerami to po to, żeby przypadkiem nie zagryźli nas w nocy albo inne gówno.

Sigrun nie zdziwiła się, że Wielki Joe nie żył. Istniało spore prawdopodobieństwo, że reszta chłopaków, która postanowiła iść samopas także już do tego czasu gryzła piach lub przemieniła się w dziwaczne klony siebie samych stworzone przez Strefę.

Odpowiadając na uwagę na temat Cleo, rzekła:

- To jest prawda. Cleo steruje tym całym szajsem i dlatego ten uniwerek jeszcze się nie zapadł pod sobą. Czy jest to kwestia tego, że mamy tutaj iglicę, to chyba sprawa drugorzędna. Sztuczna inteligencja hologramu na pewno wie, co się tutaj stało. Chcieliśmy się włamać do serwerów, żeby zabić czas, ale nie zdążyliśmy, bo przyszliście. Jeśli tam faktycznie są maszyny, to istnieje szansa, że moglibyśmy to dać pod hakowanie. Co z tego przyjdzie, nie wiem, ale mam wrażenie, że można sporo się dowiedzieć.

Spakowawszy plecak, w którym nie zabrakło miejsca na papierosy i alkohol, rzuciła jeszcze:

- Tak jak mówiliście, zbieramy dupy w troki i spierdalamy stąd. Czujniki są rozstawione i kamerki też. Jeśli to ustrojstwo przetrwa aż do czasu, kiedy ktoś tutaj znowu przyjdzie, to jest historia, więc wykminią, co tutaj się robiło od czasu, jak wyszliśmy. Tyle w tym temacie. Pokminiłabym, co robi Cleo w tym swoim grajdole i jaka jest rola Instytutu w Strefie, ale prawda jest taka, że alko prędzej czy później by nam się skończyło, a to byłaby tragedia. Więc możemy spadać