W cywilizowanym świecie, porządek musiał być. Hierarchia wartości, hierarchia pośród natury martwej i ożywionej, istot rozumnych. Marval doskonale rozumiał potrzebę istnienia klasy rządzącej, której krzywą kreaturą była jakże często ludzka szlachta. W onej rasie można było być wysoko urodzonym i zarazem pełnym pychy chamem, zaiste paradoks ilekroć myślał o tym, a robił to bardzo rzadko na ten właśnie temat, który uważał za tak samo istotny jak narzekanie na mocz płynący rynsztokami imperialnych miast. Do wszystkiego można było się jeśli nie w pełni przyzwyczaić, to przynajmniej w dużej części tolerować za normalne.

- Ty, którego imienia nie należy nam znać, zechciej towarzyszyć nam dzisiejszego wieczoru? - elf odezwał się kłaniając teatralnie, lecz bynajmniej sztucznie, gdyż pychę wąskiego wąsacza chciał połechtać bardziej, aniżeli podrażnić ego napompowanego człeka. Przedstawiać się ani miał zamiaru, skoro albo jego tożsamość doskonale już znaną była rozmówcy, albo szlachcic miał głęboko w rzyci jego personalia. A zapewne było to jedno i drugie zarazem.

- Może mógłbyś ułatwić spotkanie z Celestiumem w pałacu? Skoro tylko kilka dni zostało nam darowanych, to w interesie zaintersowanych jest przecie, aby szybciej się uporać z zadaniem, aniżeli później? Dzisiaj spod bramy zostałem odprawiony, gdy z tym właśnie astrologiem rozmówić się chciałem, a swobodny dostęp do obiektu informacji wskazanym jest podczas jego pobytu w mieście, czyż nie? - gestykulował spokojnie, acz z tonem głosu wielce zaangażowanym. - Kto wie jak długo Herr Celestium zechce bawić na dworze i kiedy potrzeba zajdzie, aby tam go konfrontować? Herr Konrad wysoko wszak urodzonym jest, wszak wszystkim nam nie uchodzi o dostęp do pałacu prosić.

Marval pewnym był odmowy szlachcica, a takowa utwierdziłaby go tylko w przekonaniu, że syn cesarza, za plecami ojca intrygę szyje najętymi nocą w karczmie nićmi bez zostawiania glejtów, listów polecających, czy inszych namacalnych śladów.