Brilchan

Gdy rogacz uświadomił mu, że karczmarz to karczmarka Major na zmianę poczerwieniał i pobladł kobiety potrafiły zabić za mniejsze uchybienie - Na Abbadora w tym szpitalu musieli mi podać jakiś piekielnie mocne leki, iż zaćmiły mi umysł na kobietę tak przecudnej urody! Padam do stóp w błoto i błagam o przebaczenie - Rzeczywiście teatralnym gestem padł na kolana i ucałował jej buty. Życie nauczyło go, że należy być niezwykle miłym dla osób, które przygotowują i podają twoje jedzenie, aby nie poczuć posmaku gorzkich migdałów w porannej owsiance.

Po tym, pokazie wstał i oczyścił się z błota za pomocą magii - Rozumiem, dziękuje za informacje to pasuje do mojej córci nigdy nie dałem rady jej przetłumaczyć, że lepiej, aby poddani ją kochali niż się jej bali, bo żadna ilość złota, magii czy sukien nie ocali cię, gdy strach przejdzie w rozpacz a potem rządzę mordu tak wielką, że parobkowie przestaną się bać śmierci - Wyjaśnił sentencjonalnie.

- Rozumiem Pani Karczmarko, że musicie wziąć podatek, bo rogaty klient możliwe odstraszyć innych potencjalnych patronów, ale klnę się na honor, że moi towarzysze to dobre istoty niezależnie od krwi, jaka toczy się w ich żyłach... Oprócz tamtego kaprawego, to pokojowy panienki i ona bierze za niego odpowiedzialność - Powiedział wskazując na króla szczurów.

- Ja nie jestem żadnym nekromantą jeno wojownikiem - poetą nie param się grzebaniem w trupach jeno ładną iluzje mogę zrobić - Zagwizdał melodyjkę i wokół jego głowy zaczęły tańczyć kolorowe światełka.