Spoon przekręcił klucz w drzwiach i otworzyły się przed nimi pomieszczenia teatru.

Sala mieszcząca sto pięćdziesiąt miejsc była pusta i ciemna. Była pierwszym miejscem po szatni, która rzuciła im się w oczy.

Uczucie pojawiło się natychmiast. Te podnoszące się włoski na szyi. Byli obserwowani. Każde z nich czuło wyraźnie, że są obserwowani. Teatr nie był wielki, ale jednak całe piętro budynku było zajęte.

Było tam też kilka pomieszczeń, które były zamknięte. Korytarz łączył je z wyjściem na scenę. Przed ostatnim z takich pomieszczeń był magazyn scenografii.

Wystarczyło teraz zostawić kontakt do siebie.

A jednak uczucie, że są obserwowani zdawało się być jeszcze wyraźniejsze.

Pies przewodnik powarkiwał niespokojnie.

***

W końcu taksówka dotarła do Qwertego. Wsiadł i przez szybę obserwował mijaną drogę. Świt się zbliżał. Wokół zaczynała się gromadzić mgła. Niemal jak mokradłach.

- Gdzie, kiedy nowe spotkanie? W grzmotach, błyskach, huraganie? - Qwerty słyszał niski i zachrypnięty głos. Znał go… pamiętał go.
-Gdy wrzawa bitwy ustanie, Jedno wojsko z pola pierzchnie - dodała druga kobieta we mgle, stojąca przy kociołku. Qwerty wiedział, że jest tu też trzecia. Nie wiedział co się dzieje. Czy to wspomnienia, które zgubił? Czy wizja przyszłości? Może wspomnienie wizji? A może przekaz z głębi sieci umysłów jego klanu. Tak czy inaczej pochłonął go kompletnie.