Aureolus w życiu parał się co prawda tylko jednym fachem, ale za to życia i jego reguł uczył się szybko, zwłaszcza odkąd wylali go ze studiów. I pamiętał, że choć mało co umiał, i tak go często zatrudniano, ponieważ był tani. Nawet jeśli ścigała ich jakaś profesjonalna grupa, to przecież do działania w mieście musieli sobie kogoś nająć albo "wypożyczyć". Najtańszą opcją, wbrew pozorom, wcale nie było wynajęcie kilku zbirów. Nie, kiedy "za darmo" (bo kosztowało to tyle co łapówka dla komedianta... znaczy, komendanta straży) można było dostać zbrojnych, eskortę i przewodników w jednym. Czyli strażników miejskich. Strażnikom płacą za mało by ci narażali swoje życie bez dobrego powodu. Łapówki Dobrowolne i spontaniczne datki na Straż też zwykle były mile widziane. Jeszcze jako żak przesławnego Collegium Medicum niejeden raz ganiał się ze strażnikami po ulicach i zauważył jedną rzecz - biegli tak, by, broń Sigmarze, nie dogonić. Po co ryzykować? Oczywiście, ucieczka nie musiała być konieczna. Bo jednak jak ktoś ucieka to się go goni. Dlatego zapytał młodego:
- A po nocy to kto tędy chadza? - zapytał. A jeśli chłopak nic by nie wymyślił, miał plan rezerwowy - Pokaż nam gdzie iść a potem wyjdź zapłakany, że pies ci uciekł i poproś, żeby pomogli go szukać - zaproponował, pamiętając jak bardzo straż "chroni i służy". Ścigający ich będą mieli pewnie jeszcze mniej cierpliwości. W najgorszym razie zaprowadzą go za ucho do domu, żeby się nie szwendał po ulicach po nocy. A w najlepszym każą spierdalać.