Pobyt w domu rodzinnym przebiegł nie do końca tak jak się tego spodziewała Gléowyn. Jej rodzina przyjęła dobrze jej towarzyszy, nawet Cadoca, choć Rohirrimka obawiała się w jego przypadku zgrzytów. Na szczęście obyło się bez spięć pomiędzy jej krewnymi, a Dunlandczykiem. Ona sama odczuła ulgę po ich wspólnej rozmowie za starym rodzinnym cmentarzykiem. Może ich znajomość nie zaczęła się fortunnie, ale kto wie co przyniesie przeznaczenie. Natomiast Zwinnoręki szybko znalazł wspólny język z jej kuzynostwem, co ogromnie dziewczynę ucieszyło.

Na miłe odwiedziny padł jednak cień, gdy Roderick odkrył, że kuzynka Gléowyn struła się nieznanym Rohirrimom chwastem. Na szczęście pani Eiliandis, biegła w sztuce leczenia, zajęła się młodą. Gondyryjce udało się zidentyfikować trującą roślinę i odtruć dziewczynkę za pomocą naparów ziołowych i tegoż samego chwasta, który był powodem całego nieszczęścia. Zarówno córka Gléomera, jak i pozostali członkowie klanu, byli bardzo wdzięczni Zwinnorękiemu i uzdrowicielce, i nie szczędzili im słów podziękowania, zwłaszcza pani Eiliandis, przy pożegnaniu.