| Siedział dudek na akacji
Myślał sobie o kolacji.
Obok brzmi brzęczenie pszczółki,
Kółka kręcą swe jaskółki,
Szumią liście, wiatr powiewa
I w konarach pieśń swą śpiewa,
Wody plusk na leśnym stawie
I nasz dudek przysnął prawie.
Piękne myśli i muzyka,
Oko samo się zamyka.
Drzemka, dziób opada nieco …
Nagle WRZASK, aż szyby lecą!
Krople dwie w wspomnianym stawie
Pobiły się niemal prawie,
Krzycząc, czyniąc wrzawę wielką,
Która lepszą jest kropelką.
Wykrzykują ostre słowa:
- Jesteś siostro kwadratowa!
- Nieprawda! Wredna kłamczucho,
Nie ujdzie ci to na sucho.
Wrzeszczały i się kłóciły
Aż nastrój miły zniszczyły.
Przez ich harmider i krzyki
Nie słychać było muzyki.
Choć dudek zły był okrutnie
Najpierw chciał przeczekać kłótnię.
Czekał spoglądając z góry
Kiedy przejdą awantury.
Ale wciąż fermenty trwały,
Zignorować się nie dały,
Więc dudek nie tracąc czasu
Odleciał ku głębi lasu,
Gdzie liście i krople wody
Grają wspólnie pieśń przyrody. |