Bardin potrafił docenić troskę przyjaciół mimo, że wyrażona była w dość krasnoludzki sposób.

- Drogi Zachariaszu, twoja troska o mnie nie wzruszyła - wyznał szczerze. - Co prawda nie sądzę, abyśmy mieli zbytnio szanse puszczać płonące pociski ze środku lasu - rozejrzał się po otoczeniu, które maskowało ich przed wartownikami, ale nie sprzyjało prowadzeniu ostrzału.

- Musielibyśmy i tak wyjść na otwartą przestrzeń. Więc moim zdaniem, cokolwiek zrobimy, to szanse są równie duże, jak moja propozycja, z jabłkiem czy bez - uśmiechnął się.

- Ale skoro większość chce strzelać, to strzelajmy.

Gladinson nie forsował swoich pomysłów, chętnie zgadzał się z decyzją grupy. Wystarczyłoby, żeby dwójka z towarzyszy zgodziła się w czymś, to on podąży za nimi. No chyba, że Galeb miałby zdanie odmienne od tej dwójki, wtedy musiałby ocenić, która ze stron ma jednak więcej słuszności. On był gotów nawet na strategiczny odwrót, gdyby taka decyzja zapadła.