Dae uśmiechnęło się do Varela po wysłuchaniu jego propozycji.

— Z wielką przyjemnością. Choć wolałobym trzymać się bardziej zadbanej części miasteczka. Oczywiście, jeśli to dla was nie problem... — powiedziało, wbijając na chwilę wzrok w ziemię lekko zakłopotane swoim żądaniem. Tak to przynajmniej odbierało wypowiedziane słowa z własnej perspektywy.

— Żaden — zapewnił elf. — Wystarczy mi wrażeń na dzisiaj.

Dodał z uśmiechem.

— Dziękuję uprzejmie — odpowiedziało z wdzięcznością kapłanko, z ulgą przyjmując przychylną odpowiedź.

Nie było zbyt skore do powracania myślami ku cierpieniu niewinnych ofiar zarazy. Wolało w danej chwili radować się miłym popołudniem i towarzystwem przyjaciół.

— Miło by było, jakbyście do nas dołączyli — zwróciło się pogodną buzią w kierunku Meliela, Kallela i Pasegame.

— Nie chciałbym, żeby coś wam się stało — odpowiedział jak zwykle poważnie Kallel. — Ale będą nas czekać karne kolejki.

Trudno było wyczuć, czy to domena jego rasy, czy cecha charakteru, ale barbarzyńca zachowywał stoicki nawet wtedy kiedy żartował. Sam kotoczłek zdawał się jednak uważać, że wskazówki w tonie, czy mikrogestach, wystarczałyby zrozumieć treść wypowiedzi i wyglądało na to, że konfuzja rozmówców sprawiała mu wiele radości.

— Nie odpuszczam możliwości porozmawiania z miejscowymi — gnom najwyraźniej miał dość specyficzne pojęcie spaceru, ale bynajmniej nie stało ono w sprzeczności z bardziej typowym chodzeniem i oglądaniem.

Meliel w międzyczasie, zgodnie ze swoją wcześniejszą deklaracją, zniknął za drzwiami gospody.

— No cóż, to chyba wszyscy, możemy ruszać? — zapytało grzecznie Dae.