Po krótkich ustaleniach zdecydowaliście, że najpierw trzeba się napić, a dopiero potem można pozwiedzać, więc ruszyliście wprost do "Cichego Kota". Przed wejściem Pasegame sprawdził jeszcze, czy gdzieś wokół nie unosi się żadna magiczna aura, ale niczego takiego nie wyczuł.

Wnętrze gospody wyglądało podobnie do innych tego typu przybytków, w których gościliście wcześniej. Przestronną, zadbaną salę zajmował las ław i stolików, jednak o tej porze siedziało przy nich zaledwie kilku gości, którzy zmierzyli was (a zwłaszcza Łobuza) zaciekawionym spojrzeniem. W głębi dojrzeliście szynk za którym stała wysoka, ładna kobieta pucująca kufle a obok niego ceglany kominek, w którym radośnie strzelały płomienie. Na prawo od wejścia wiodły schody na piętro, a za nimi znajdowało się otwarte przejście, zapewne prowadzące do sklepu o którym mówił Bort. W powietrzu unosił się zapach alkoholu i pieczonych potraw. Przy jednym ze stolików zauważyliście potężnie zbudowanego półorka, który niezgrabnymi ruchami kończył właśnie swój posiłek i siedzącego z nim goblina, popiskującego do niego co jakiś czas coś w dziwnym języku.

Ledwo zajęliście jedno z wolnych miejsc pod oknem, a pojawiła się przy was młoda kobieta widziana wcześniej za kontuarem.
- Witajcie w “Cichym Kocie”. Nazywam się Delma Fulst, jestem właścicielką tej gospody. - Uśmiechnęła się ciepło. - Nie widziałam was tutaj wcześniej a zawsze miło jest gościć nowe twarze. Co podać, drodzy podróżnicy? Czy zostajecie na noc? Mamy pokoje na piętrze, jedno i dwuosobowe, na każdą kieszeń. No, prawie na każdą. Pokój pojedynczy kosztuje srebrnika, podwójny dwa, a wygodniejszy podwójny, że tak powiem z “wyższej półki” pięć srebrników. Nocą można też przespać się przy kominku, co kosztuje tylko trzy miedziaki.- Zaśmiała się i spojrzała dość niepewnie na Łobuza, który ułożył się wygodnie przy krześle Meliela. - Ładny kociak, mam nadzieję, że nie jest agresywny? Bo jeśli tak, to trzeba wyprowadzić, żeby gości nam nie straszył.

Rozmówiliście się z karczmarką i niedługo później zostało doniesione, co zamówiliście. Alkohol nie był pierwszej jakości, ale i też nie spodziewaliście się niczego wspaniałego. Ot, piwo było w porządku, wino również dało się wypić. Gdy rozmawialiście i raczyliście się trunkami, minął was widziany wcześniej przy stoliku nieopodal półork, który tylko mruknął coś pod nosem, skupiając dłużej niezmącone inteligencją spojrzenie na Dae. Za nim truchtał goblin i obaj szybko wyszli z gospody.
- Ten duży to Marduk, lokalny rozrabiaka a mały to Snikit, jego kompan - rzuciła zza kontuaru Delma, widząc, że niektórzy z was odprowadzili wzrokiem półorka i goblina. - Myślałam, że was zaczepią, ale jak widać mieli dzisiaj co innego do roboty. I chwała Abadarowi, bo nie potrzebuję tutaj bijatyk.

Niedługo później postanowiliście przejść się po okolicy. Zwiedzać nie było co, bo szybko okazało się, że oprócz sporej gospody, która była jedyną atrakcją w miasteczku, resztę terenu zajmowały ustawione obok siebie ceglano-drewniane domy. Jedynie na południowo wschodnich obrzeżach miasteczka ujrzeliście wzniesienie, na którym znajdowały się pozostałości po jakiejś starej budowli, być może jeszcze z czasów zarazy. Postanowiliście więc wrócić do gospody, po drodze mijając Tamli rozmawiającą o czymś z jakimś mężczyzną. Półorczyca pozdrowiła was z daleka gestem ręki i wróciła do wcześniejszej dyskusji.

* * *

Wieczór nadszedł całkiem szybko, a wraz z nim w "Cichym Kocie" pojawił się Bort. Towarzyszył mu szczupły, uśmiechnięty mężczyzna o domieszce elfiej krwi, przyciskający do piersi poobijaną nieco lutnię. Krasnolud uśmiechnął się do was, po czym podszedł do kontuaru i porozmawiał o czymś z Delmą. Po chwili zawołał was do wspólnego, długiego stołu znajdującego się na podwyższeniu w rogu sali - widać było, że służył tylko do specjalnych okazji.
- Siadajcie, siadajcie moi drodzy. Delma zaraz poda wieczerzę - powiedział wesoło kupiec. - Flonk będzie nam przygrywał na swojej lutni, więc czeka nas naprawdę przyjemny wieczór.

Widzieliście, jak Olf i Ulf wymienili spojrzenia i walczyli, by stłumić śmiech, co mogło oznaczać, że niezbyt cenili muzyczne umiejętności wychudłego barda. Tak samo jak Glunda, która przewróciła tylko oczami. Z każdą kolejną chwilą w gospodzie pojawiało się coraz więcej gości, głównie mężczyzn wyglądających na prostych farmerów - zapewne po dniu ciężkiej pracy na polu wpadli na kolejkę lub dwie. Nigdzie nie było natomiast widać Tamli, a Milo zjawił się przy stole akurat w momencie, gdy podano wystawną kolację.

- Ten to ma wyczucie - rzucił wesoło Olf (albo Ulf).
- No oczywiście - zgodził się Kuchcik. - Mój nos wyczułby dobre jedzonko nawet z drugiego końca miasteczka. Pysznie to wygląda!
W istocie, Delma i jej kucharki sprawiły się tego wieczoru, gdyż kolacja wyglądała i pachniała wyśmienicie. Na talerzach znajdowały się dwa rodzaje mięsa, owoce, naleśniki z twarogiem, jajka na twardo, świeży chleb a do picia mieliście wino i mleko.
- Jak widzicie, nie żałowałem grosza na strawę a jest też co celebrować, bo dzisiaj zawarłem świetną umowę z lokalnym młynarzem - rzucił wesoło krasnolud, polewając sobie wina i podając gąsiorek Varelowi, by krążył po stole. - Pokoje dla was są wynajęte i opłacone, także jedzcie, pijcie i miło spędzajcie czas, gdyż jutro wyruszamy w dalszą drogę.
W tym momencie Flonk zaczął wygrywać na lutni pierwsze nuty swojej piosenki, czym zaskoczył bliźniaków i druidkę. Wyglądało na to, że od momentu ostatniego spotkania bard mocno poprawił swoje umiejętności gry.

* * *

Kończyliście powoli kolację w wypchanej po brzegi gospodzie. Im więcej piwa wypijali lokalni farmerzy, tym głośniejsi się stawali. Wznosili toasty, rzucali niewybrednymi żartami, co jakiś czas zerkając w stronę zajmowanego przez was stolika. Półork Marduk opróżnił właśnie kolejny dzbanek wina i ponuro zerkał na wszystkich zebranych. Kallel i Meliel podskórnie czuli, że coś wisi w powietrzu. I w końcu atmosfera wesołej biesiady została przerwana.
- Kolnral, ty głupku! - Jeden z rolników zerwał się z krzesła. Jego spodnie były mokre od piwa, jakby przed chwilą popuścił.
Zataczający się drugi z farmerów odburknął:
- Następnym razem uważaj na swoje łokcie, Eallon, ty stary pijaku!
Pijany Eallon popchnął Kolnrala a ten wpadł na plecy innego mężczyzny. Zanim się zorientowaliście, tuzin farmerów ruszyło na siebie z pięściami i czymkolwiek mieli pod ręką. Rozdawano ciosy, nad głowami latały kubki i butelki.
- Do diabła, nie znowu! - Usłyszeliście Delmę, gdy ruszyłą do tylnych drzwi. - Lecę po szeryfa!
Ulf i Olf podskoczyli z szerokimi uśmiechami na twarzach, prawie przewracając stół przy którym siedzieliście.
- Zaczęło się! - Krzyknęli wspólnie, patrząc na Kallela. - Dawaj z nami, przyjacielu, pokażmy im kto tu rozdaje garści!

I rzucili się w stronę bijących się gości.
- Trzeba ich powstrzymać, zanim zdemolują gospodę! - rzucił Bort, ruszając, by zareagować, ale po chwili dostał w głowę kuflem i zatoczył się do tyłu.
Varel i Dae uchylili się przed lecącymi w ich stronę butelkami, Kallel odbił ręką rzucone przez kogoś krzesło. W głównej sali zapanował całkowity chaos.