Kapłanka bez problemu wytrzymała spojrzenie półorka, gdyż nie była z tych, którzy uciekają przed tym wzrokiem gdzieś na boki. Nie wyglądał na zbyt bystrego, ale i jego postura nie zdradzała, by parał się jakąś umysłową pracą. Raczej na odwrót. No a Delma szybko im wyjaśniła, kto zacz.
- Miejmy nadzieję, że nie będzie szukał problemów, bo Aelfric na pewno pokaże mu, gdzie jego miejsce. - Kori uśmiechnęła się łobuzersko do wojownika i puściła mu oczko.

Po skosztowaniu lokalnego alkoholu przyszedł czas na rozejrzenie się po miasteczku. A to było dość nudne zajęcie, choć ifrytka cieszyła się, że ma przy sobie towarzyszy, z którymi mogła rozmawiać, dzięki czemu spacer nie był tak bezcelowy.
- Wygląda na to, że podzielili miasteczko na dwa. Z tyłu zostały te zrujnowane domy, jakby mieszkańcy chcieli odciąć się od przeszłości. Tak mi to przynajmniej wygląda - powiedziała do pozostałych.

Wracając do karczmy starała się wypytać mijanych przechodniów o zarazę i trochę historii miasteczka. Widząc nieopodal Tamli, uśmiechnęła się do niej szczerze i odmachała. Dobrze było zobaczyć znajomą twarz pośród nieznajomych budynków.

Diplomacy - zbieranie informacji na temat zarazy i miasteczka.
Rzut: 19

Bort pojawił się w karczmie wieczorem wraz z jakimś elfiokrwistym bardem, z którego podśmiewali się Ulf i Olf, co mogło oznaczać, że młody mężczyzna nie jest wybitnym wirtuozem instrumentu. Krasnolud natomiast szybko podzielił się z nimi dobrymi informacjami, a stół zapełniono przepysznymi specjałami, których zapach sprawiał, że kapłance aż zaczęło burczeć w brzuchu.
- Gratuluję nowej umowy, Borcie - powiedziała, polewając sobie wina, gdy Galdor przekazał jej gąsiorek. - Wznieśmy toast za powodzenie twoich interesów i za ten wspaniały wieczór, który przed nami.
Wszyscy stuknęli się kubkami a Flonk zaczął grać na swojej lutni. I Kori aż westchnęła rozmarzona, słuchając przyjemnie wygrywanych nut. Przez chwilę skupiła wzrok gdzieś poza rzeczywistością, pozwalając ponieść się muzyce, która przywiodła kilka przyjemnych wspomnień z dawnych lat.

Wieczór płynął, kapłanka zdążyła napełnić żołądek pysznym jadłem i winem, gdy lokalni zaczęli być coraz głośniej i głośniej. Najwyraźniej ilość wypitego alkoholu im nie służyła, czego zwieńczeniem była bójka, która wybuchła dosłownie z niczego. Jeden z farmerów szturchnął drugiego, tamten wylał na siebie piwo i zamiast przeprosić i po prostu się rozejść, to się na siebie rzucili. A potem rzuciła się na siebie cała główna sala, ku uciesze bliźniaków, którym widać takie mordobicia się podobały. I jeszcze zachęcali Aelfrica.
- Ech, mężczyźni. - Westchnęła, przewracając oczami. - Dobrze chociaż, że Delma pobiegła po szeryfa.

Zgadzała się z Bortem, że trzeba było jakoś powstrzymać walczących ze sobą rolników, ale to mogło nie być takie proste, o czym krasnolud szybko się przekonał, gdy dostał kuflem w głowę. Sama Kori w ostatniej chwili uchyliła się przed lecącą butelką i ruszyła w stronę kupca, by pomóc mu wstać.
- Jesteś cały, Borcie? - Zapytała.
- Bywało gorzej, drogie dziecko - odparł kupiec, strzepując dłonią z twarzy resztkę spienionego piwa.
- Hej! - Krzyknęła ostro w stronę walczącego tłumu. - Przestańcie się bić! Zdemolujecie całą karczmę i gdzie będziecie przychodzić na piwo?! Poza tym szeryf jest już w drodze tutaj!! Uspokójcie się!

Diplomacy - uspokojenie tłumu.
Rzut: 22