Wilczy, chciałbym z Tobą obgadać temat cyborgizacji Leopolda. Generalnie wszczepy w CP traktowane są jako generatory rozmaitych premii do testów (+2 do słuchu, +2 do Spostrzegawczości, +4 do Siły etc), ja jednak w warstwie fabularnej przykładam dużą miarę do opisów ich działania i rozmaitych efektów ubocznych takiej biomechanicznej symbiozy. System CP2020 ma już swoje lata i zawsze czułem się w obowiązku nanosić na wizję autora pewne upgrady cybernetyki nawiązujące do współczesnego postępu technologicznego.

I tak zegarek podskórny w mojej wersji nie tylko pokazuje aktualną godzinę, ale posiada dalsze funkcje jak kalendarz, monitor podstawowych funkcji życiowych (tętno, puls, saturacja), analiza faz snu, prognoza pogody etc. Obsługa poprzez podskórny ekran dotykowy albo (dużo wygodniej) przez apkę na smartfonie. Jest to w zasadzie biomonitor light, w przeciwieństwie do droższego normalnego biomonitora, który potrafi dodatkowo kontrolować niektóre choroby, poziom upojenia alkoholowego, łagodzi działanie niektórych farmaceutyków, pobudza w razie potrzeby do działania gruczoły hormonalne etc.

Układ słuchowy BEZ wszczepionego głównego neuroprocesora wciąż zapewnia standardowe premie. Będący jego wymiennym elementem detektor stresowy może być uruchamiany za pomocą prostej komendy myślowej rozpoznawanej przez umieszczoną w czaszce Leopolda elektrodę. Parametry, według których pracuje detektor można w każdej chwili ustawiać za pomocą smartfonu bądź komputera. Wyniki analizy są przesyłane w formie dźwiękowej prosto do ucha wewnętrznego Pumby, dzięki czemu tylko on słyszy te krótkie proste komunikaty w stylu „prawda”, „kłamstwo”, „zdenerwowanie”, etc.

Układ łącza telefonicznego widzę następująco: miniaturowy telefon komórkowy wszczepiony w wyżłobienie w kości czaszki i podłączony elektrodami do mózgu, z zamaskowanym pod skórą za uchem slotem mikrokarty SIM. Zakładam, że Leo ma tam obecnie prywatną kartę. Wybieranie numerów za pomocą impulsów myślowych (czasami interfejs interpretujący może się pomylić). Głośnik jest wbudowany w ucho wewnętrzne, mikrofon w krtań. Gdyby w przyszłości Pumbą dał sobie wszczepić centralny neuroprocesor, będzie mógł korzystać z łącza telefonicznego niczym ze smartfonu pompując skompresowane dane prosto z sieci do mózgu i w drugą stronę, ale kosztem pewnych przypadłości w warstwie fabularnej.

Wszystkie te opisane powyżej wszczepy są tak niewielkie, że nie można ich dostrzec gołym wzrokiem i w żaden sposób nie są uciążliwe dla użytkownika.

Wzmocnienie budowy ciała nie wymaga żadnego neuralnego kontrolera, to wszczep autonomiczny, który nie potrzebuje sterowników ani aktualizacji oprogramowania.

W razie wątpliwości, pytań lub własnych sugestii nie wahaj się pisać!


A teraz dwa pytania odnośnie transportu na miejsce zbrodni: chcecie radiowóz z podpiętym kierowcą, który Was dowiezie na miejsce i wróci na komendę (co oznacza praktycznie natychmiastowy wyjazd) czy auto z depozytu (co chwilę potrwa), które sami poprowadzicie? I kto siądzie za kierownicą?