Broń została złożona na bok, a strażnicy kroczyli wśród pojmanych kiedy kupiec udał się na bok by przepytać Leśnego Dziada… uprzednio odbierając swoją sakiewkę od samozwańczego herszta.

- Jakiemu bogu, bogini oddałeś duszę i serce?

Widać było, że mężczyzna chciał odburknąć coś niegrzecznego, ale w końcu tylko westchnął i rzekł.

- Służę tej sile, którą oblekliście w męskie i żeńskie miano...

- Rozumiem… zdaj się proszę na mnie i nie wspominaj o tym nikomu. Znasz może modlitwy leczące, zdolne wspomóc człowieka w walce o życie?

Pokiwał przecząco głową.

- Zioła? Sztukę medyczną?

Pokiwał głową, choć bez większego przekonania.

- Znasz się choć na piśmie i prawie?

- Runy znam, a prawo dla mnie ino pierwotne istnieje.

- Ciężko… cóż. Idziesz ze mną. - powiedział ciszej by Straż go nie usłyszała, choć pewnie nie słyszała, ale chciał być pewnym - Jest u nas kleryk co potrzebuje pomocy, bo inaczej wszyscy jesteśmy w dupie. Wszyscy zasługujemy na życie, bez względu w co wierzymy. Chcę dla was dobrze, więc słuchaj mnie uważnie i rób co mówię, a może uda mi się uratować wasze tyłki. Za tego tu waszego herszta nie ręczę i nie chcę. To kozioł ofiarny. Jak coś jesteś znachor i nie znasz się na niczym oprócz leczenia ziołami. Rozumiesz? - po czym dodał o wiele głośniej - Ade! Ze mną!

Gestem ręki zachęcił go za sobą, a przy łodzi zakrzyknął do marynarza. Jego łodzi niosącej na niedawno cerowanych żaglach znak Wschodniej Kompanii Handlowej, oraz flagę rodu von Thohrnl..

- Rozpalić latarnie i nadać sygnał kapitanowi by przybijał!

Po drodze dał rozkaz żakom martwego już magistra rozkaz bezwzględny składowania przyrządów ich mentora w skrzynie… a w koi z rannym klerykiem….

- Oto on. Wasza karta na wolność. Ratuj, jeśli umiesz i mów czego trzeba. Adelbert pomoże, on zielarz. Możecie iść szukać ziół, ale dostaniecie wtedy jeszcze jednego mojego człowieka do pomocy. Mów też kto u was kto i czym się zajmował. Staram się was uratować przed stryczkiem, a potrzebuję w miarę obeznanego człowieka z 'cywilizacją'.