Słysząc ostrzeżenie Leamera, Thann spojrzał się na Fatsuna
- Coś jej podał nieludzi przebrzydły?! Jeżeli będę musiał wskrzeszać córkę z przedawkowania Mistrzyni Bólu będzie miała dwóch klientów zamiast jednego. - Warknął szlachcic, dla którego córka była oczkiem w głowie.
- Ależ szlachetny Panie tylko eter nic jej nie będzie... - Niziołek próbował kłamać, ale pocił się obficie słowa Iranda uświadomił mu, że nieopacznie dodał jeden środek wyciszający do drugiego.
Corylus jako stary wyga, narad politycznych potrafił wyczuć oszustwo chwycił niziołka za gardło i zaczął go dusić!
To była idealna okazja dla malarza pałającego chęcią zemsty gdyż szlachcic nieopacznie wciągnął dilera w zasięg zabójczego ostrza. Irand rzucił się niczym jastrząb celując w oko Fatsuna, aby przebić miękką tkankę źrenicy i dotrzeć do mózgu zadając natychmiastową śmierć.
Dała o sobie znać nadludzka zwinność
lekkostopych niziołków Zenth wygiął się jakby był zrobiony z wody odginając szyje pod nieprawdopodobnym kątem jednocześnie wykorzystując zmianę pozycji, aby prawą nogą kopnąć Lorda Waterdeep w zgięcie ramienia, co zmusiło go do rozluźnienia uścisku na krtani a lewą nogą z całej siły odepchnął się od zagrożenia.
Ostrze, Iranda choć nie zadało śmiertelnego ciosu wyrysowało paskudną bliznę biegnącą od oka przez całą długość policzka aż do szczęki rujnując przy tym urodę dość przystojnego niziołka.
Fatsun niczym kula armatnia uderzył w maga iluzjonistę będącego jednym z ochroniarzy szlachcica wybijać mu powietrze z płuc i
przerywając koncentracje utrzymującą zaklęcie.
Tłum zbiorów nagle się rozmył a ich oblicza przestały skrywać mroczne maski teraz wszystkie ich twarze były widoczne. W pomieszczeniu znajdowało się
sześciu członków prywatnej straży Corylusa i ośmiu strażników miejskich.
Zanim Irand zdążył przeanalizować sytuacje czy skorzystać z chaosu został odepchnięty od Thanna potężnym ciosem w splot słoneczny a obkuty w stal bucior, którym nadepnięto na jego rękę zmusił do puszczenia sztyletu, który został odkopany po za jego zasięg i podniesiony (Wrogowie nie wiedzieli oczywiście, o
zapasowym sztylecie ukrytym umiejętnie w fałdach ubrań)
Gdy Leamer uniósł wzrok jego oczom ukazała się twarz półorka:
[MEDIA]http://64.media.tumblr.com/fe85a2ced408c34fc914a837093deef5/tumblr_nib2xiKxno1qf8zuso1_1280.jpg[/MEDIA]
Malarzowi nagle przypomniały się opowieści kochanki o ulubionym ochroniarzu Ojca:
Garruk zwany Obleśnym. Półorku, będącym owocem gwałtu orczej szamanki na człowieku podczas jednego z rajdów na mroźnej północy. Wychował się pośród barbarzyńskich orczych plemion gdzie, jako mieszaniec musiał walczyć dwa razy ciężej o przetrwanie. Dzięki intelektowi, odziedziczonemu po ludzkim ojcu i podjudzaniu matki udało mu się zabić dawnego przywódcę plemienia sporządzając z jego kości oszczep, aby zyskać posłuch poddał się religijnemu rytuałowi osobiście wyłupiając sobie oko na ofiarę dla
bóstwa orków Grumsha.
Napady na karawany kupieckie pod jego dowództwem były tak skuteczne, że przerwała je dopiero interwencja Stowarzyszenia Lordów. Corylus wykorzystał swoje wpływy żeby podmienić byłego wodza na półorczego kieszonkowca, który został stracony w miejsce Garruk.
Wspomnienia Iranda przerwał skrzekliwy głos niziołka, któremu szlachcic musiał nieźle przynieść tchawice
- Wasza lordowska mość proszę zawartość tej strzykawki obudzi waszą córkę wystarcza ją wbić w serce śpiącej, choć nie sądzę by była ona potrzebna - Wychrypiał pokazując srebrną strzykawkę z tłokiem jakby prezentował przenajświętszą relikwie.