| - Oj, Hideki, Hideki... - Aiko westchnęła, patrząc z rezygnacją na swojego brata - Zrozum. To państwo przyjęło nas do siebie, teraz tutaj pracuję w służbach porządkowych. To wielki zaszczyt i wielka łaska. Nie wolno wzgardzić tymi, którzy ofiarowują tak wielki dar. Poza tym, zazwyczaj łamanie prawa oznacza czynienie czegoś, co jest nieetyczne. I w tym przypadku musiałabym działać przeciwko naszym dobroczyńcom, a wspierać tych, od których uciekliśmy w środku nocy. Niezbyt to rozsądne, musisz przyznać?
- W dodatku - kontynuowała - nie wydaje mi się, by nasi rodzice chcieli, żebyśmy łamali dla nich prawo. Dobrze, teraz, przyznaję z bólem serca, mogą być w dosyć ekstremalnej sytuacji, ale jestem pewna, że gdyby nie trudne okoliczności, nigdy by tego od nas nie wymagali. Nie tak zostaliśmy przez nich wychowani. Najlepsze, co możemy zrobić, żeby uczcić ich wysiłek, który włożyli w nas, wychowując nas, jest przestrzeganie zasad prawa i moralności. Inaczej pokazalibyśmy, że nie potrafią wychować dzieci na porządnych ludzi. Rozumiesz? - spytała. |