Slan

Aiko
Hideki popatrzył na siostrę jakby widział ją po raz pierwszy.
- Nie obchodzi mnie ten kraj ani żaden inny. Czy ty siebie słyszysz? Chcesz poświęcić rodzinę dla… patriotyzmu? Praworządności? Poklepania po plecach? Jesteś jak Eska i Desna, a nawet gorsza bo oni przynajmniej coś z tego mają. Jest szansa aby.. No pomóc rodzicom! Idę! – odwrócił się plecami do niej, ale potem chyba zdał sobie sprawę, że w sumie nie wie gdzie iść.

-Migmar.
- No tak, ale wiecie, my jesteśmy młodzi, mamy świeże spojrzenie. Możemy jakoś się kontaktować… tak tylko sobie myślę. – Kuni podrapała się po głowie.
- Super! – zawołał Rin
Kohaku opadła bezsilnie.
-- Od czasu gdy skończyłam osiem lat nie chciałam być bohaterką… Ale chyba ktoś musi. A tak w ogóle to jestem Kohaku Kaburagi, a to mój brat Rin – Podała Kuni rękę.
- A ja Kuni Sato. – Dziewczyna potrząsnęła mocno ręką Kochaku.
Ikki zwróciła się do Migmara.
- Oj jedz co chcesz. To nie o zapach mi chodzi tylko biedne zwierzątka. -pogłaskała
Migmara po głowie

Dachi
- Czy moglibyśmy? Odejść na chwilę i porozmawiać? – zapytał Hideyoshi.
Gdy Daichi z nim poszedł rzekł.
- Nie podoba mi się ta Jorogumo. Za bardzo lubi pokazywać jaka jest mądra, co jest oznaką, że mądra nie jest. Słuchaj, wzięłem ciebie bo wiem, że potrafisz się dostosować. Ta cała chucpa z zagrożeniem z północy jest nam na rękę. Zjednoczona Armia oraz .ba-Sing-se prześcigają się w licytacji, kto nam więcej zaoferuje za sojusz. W końcu dotrze do nich, że tu tylko kilka osób naprawdę podejmuje decyzje i to tym osobom trzeba załacić. O proszę podejść – zawołał Hostesę z tacką Sushi. Hostessa gdyby nie kusy strój wyglądałaby jak Enkh…

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija