Lol po raz kolejny odezwała się krawaciarza.

— Jestem jedynym pewnym policjantem, kolo. Zresztą, przekonacie się po tej fazie Policji. Agent Smyk obrał taką taktykę, że nie będzie mógł mnie wyeliminować. Bowiem jeśli się wykopyrcę (good one, Czy można zabić boga? Cóż za rozbrajająca naiwność!), to wyda na siebie wyrok. Ponieważ wszyscy znajdą moją odznakę! (Nie będę chamska i zostawię wam ten kawał żelastwa!) I dowiedzą się, jakim jest kłamczuchem!

Podrapała się po brodzie.

— Jeśli jednak zmienią zdanie i nie zechcą zrobić mi z dupy mieszanki krakowskiej, to będzie wiedział, że ma we mnie zapiekłego wroga, bo oskarżył mnie bez powodu i wbrew logice, co wskazuje na kłamczuchowego Mafiozę. Tak czy inaczej, udupił się. Policja nie ma powodu kłamać i oskarżać pochopnie, bo nie zna ani swoich, ani Mafii. To czerwone mordy muszą się malować na lazur i wiedzą dokładnie z kim są w ekipie. Czy agencik Kawałski sobie pozwoli na ten luksus i nie pozwoli mnie tknąć, czy namówi koleżków by mnie załatwili?

Zaczęła jeść orzeszki. Od gadania prawdy robiła się głodna.

— Nie zmieniajcie głosów. Nie dajcie się zmanipulować — gadała niewyraźnie z pełną gębą. — Zapuszkujemy kryminalistę, to jeszcze będziecie mnie całować po rękach. A wtedy ja zamienię was w pawiany. Bo nie lubię fandomów... W każdym razie nie rozmieniajcie się na drobne i nie przenoście głosów, skupmy się na naszej dwójce wytypowanych do przesłuchania. Agencinę zostawmy na kolejną fazę...

Zakończyła, poprawiając okulary po zmianie postaci..

— Tylko człowiek.