| Oberik dotarł do miasteczka wraz z niziołczą karawaną. Mimo, że Dziesięć Miast było wszystkim co w swoim życiu znał, to jednak słyszał historie o tym, że w cieplejszych miejscach, w miastach zamieszkiwało i po kilka dziesiątek tysięcy dusz. Wyobrażał je sobie bardziej jako mrowiska lub ule, niż schronienia dla ludzi. Jego rozmyślania przerwał chłopak, który najwyraźniej był tutejszym obwoływaczem. Dziwił się tylko, że komuś chciało się wyściubiać nos w taki mróz na tyle, że obwoływacz miał racje bytu.
Gdy wszedł do Niebieskim Małżu, stwierdził że musiało się tu zebrać z pół miasteczka. Po tym, jak udało mu się znaleźć miejsce do siedzenia i dostać miskę zupy rybnej, szacunki obniżył do co najwyżej ćwierci.
Oberik nie za bardzo mógł zrozumieć czemu straż miejska miałaby odmówić pomocy przy pozbyciu się koboldów. Od kopalni uzależniony był dobrobyt górników i miasteczka, które przecież opłacało żołd. Nie miał zamiaru ganiać za żadnymi duszami, w łowieniu kostnogłowych doskonale wiedział jak sobie radzi, czyli w ogóle, za to z łuskowatymi zdarzało mu się już mierzyć. Miał jakieś skromne oszczędności, ale ostatnio zimy były coraz bardziej uciążliwe, więc większe zapasy gotówki były mile widziane. Nawinął trochę za długie, brązowe włosy na palec rozważając za i przeciw.
- Do życi z tym. Mogę pomóc z łuskowatymi w kopalni. Kto wie jakiego koloru był tem ze skrzydłami? I co mówił, że słyszałżeś, że po wspólnemu gada. – Rozejrzał się po górnikach, którzy wcześniej wspominali o niechcianych gościach w kopalni.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |