Knappe.

Początkowo Niers myślał, że strażnik zna się na swojej robocie i szybko zbiega ujmie. Potem okazało się, że z niego taki strażnik, jak z Niersa akolita. No bo jak bardzo poważnie można było traktować człowieka, który zbiera bandę hultajstwa do policyjnej roboty, a kiedy sprawa posypała się całkowicie, pyta dopiero o personalia.
Niers mógłby mu opowiedzieć, że od z górą dwóch dekad posyła ludzi na żalnik. Mógłby opowiedzieć, że Maurer jest w stanie wytropić kruka na bagnie. Mógłby też wspomnieć, że z Oliwii taka szlachcianka, jak i z samego Knappego. Mógłby.
Ale widząc głupotę strażnika można było jedynie spojrzeć na niego litościwie, niczym na wioskowego idiotę, którym najpewniej był.

Kobieta którą wlekli na sznurze jaśnie wielmożni, była zgadką. Niers miał wrażenie, że właśnie ogląda swoją następną pomyłkę. Była nawet ładna na swój sposób ale rzemieszkowi cierpła skóra kiedy próbował sobie wyobrazić w jakiejś intymnej sytuacji z nieznajomą. Coś kazało mu trzymać swoje emocje na wodzy. Przeczucie?
Możliwie. Doświadczenie? Być może.

Na propozycję Oliwii skinął głową. Jego zdaniem dziewczyna wdepnęła nieco za głęboko i być może będzie potrzebować nieco jego ogłady. Ufał, że jego umiejętności szermiercze nie będą potrzebne. Ostatnie jego konflikty ze szlachtą skończyły się pościgiem przez dwie prowincje i nie chciałby tego powtarzać. Nie przy grasującym w okolicy mordercy i watahach wilków. Nie bez swojego konia który na middenlandzkim wikcie niewątpliwie nabierze nieco sadła.

- Jaki mamy wybór? - wzruszył ramionami na słowa Oliwii. Bardziej stwierdził fakt, niż zadał pytanie, bo było oczywiste, że każdy musi zagrać swoją rolę przed tymi szlachcicami.