Szanowni, większość prezentacji mamy już za sobą, więc chciałbym podsumować bieżący stan rzeczy. Wasz gwiezdny kombajn właśnie zakończył procedurę wybudzania załogi z hypersnu. Generalnie wszyscy powinniście założyć, że dotarliście do celu podróży, ale inżynier Knight już się zdążył zorientować w pomyłce.

W tym miejscu chciałbym wspomnieć o terminie zwanym „metagrą”. Otóż czasami zdarza się, że gracz posiada wiedzę, której nie ma jego postać (na przykład po przeczytaniu wątku fabuły przeznaczonego dla innego gracza; albo na przykład podczas rozgrywania jakiegoś firmowego scenariusza, który ktoś wcześniej przeczytał). Metagra polega na wykorzystaniu wiedzy gracza przez postać, co kłóci się z logiką i dobrymi manierami PBF. Posłużę się przykładem z fikcyjnej sesji - drużyna wysyła przodem zwiadowcę, ten wchodzi bez obaw na słoneczną polanę, a tam spod ziemi wysuwa się macka, która w sekundzie wciąga go pod ziemię. Gracze czytając sesję są już świadomi zagrożenia, ale jeśli podejdą do tej sceny na zasadzie metagry, to ich bohaterowie po dotarciu do polany nagle rozproszą się w niezrozumiały sposób po sąsiadujących z nią chaszczach stwierdzając, że z jakiegoś powodu podróż przez nie będzie wygodniejsza od marszu środkiem polany. To jest właśnie przykład metagry i my będziemy się starali go unikać.

W przypadku „Krzyku Pustki” oznacza to, że wszyscy gracze świadomi są dziwnego charakteru tego wybudzenia trzy miesiące przed czasem, ale TYLKO Knight wie o tym jako załogant. Reszta BG zorientuje się o problemie albo po dotarciu na mostek albo po informacji przekazanej z mostka przez radiowęzeł albo w efekcie czynności nie kojarzącej się z metagrą (bo nic nie stoi na przeszkodzie, aby któryś z innych BG sprawdził rejestr parametrów swojej śpiączki i podobnie jak Knight zorientował się w trzymiesięcznym przyspieszeniu wybudzenia).

Teraz status bohaterów. Dr Griffith obudził się pierwszy i wziął to na spokojnie, siedząc w kapsule i sącząc elektrolity. Knight już wykrył anomalię i nie tracąc czasu pobiegł na mostek. Zaraz po nim obudził się O’Brien, który również podszedł do sprawy na spokojnie. Kapitan Williamson wyszła z kapsuły i widząc, że drugi z pasażerów wciąż śpi, postanowiła poczekać do jego wybudzenia, aby się upewnić, że wszystko z nim w porządku (tutaj info w temacie gracza - jestem na bieżąco w kontakcie z Maciejem32 i obiecał opisać pobudkę audytora Stolberga w ciągu weekendu).

Przypuszczam, że Elenorsar jeszcze dzisiaj opisze swoje poczynania na mostku, a wtedy pozyska znacznie więcej ważnych informacji (i być może użyje radiowęzła, aby ściągnąć kapitan i O’Briena do siebie). Alternatywnie ci z Was, którzy już się wybudzili mogą opisać kolejne zachowania bohaterów (wypada się na przykład ubrać, bo podobnie jak atrakcyjna pani kapitan, inni też mają na sobie specjalną bieliznę zaprojektowaną do hipersnu).

Biję się w piersi, ale nie zdążyłem jeszcze rozpisać dokładnie konstrukcji statku. Przyjmijcie proszę, że składa się on z dwóch elementów kluczowych: górnej sekcji użytkowej oraz dolnej przemysłowej, tzw. grilla, czyli klatkowego układu instrumentów służących do ekstrakcji gazów. Mostek jest w czołowej części modułu użytkowego, za nim korytarz łączący mostek ze służą małego promu z jednej strony (tak, macie do swojej dyspozycji czteroosobowy lądownik przyczepiony na czas lotu kombajnu do jego burty na wysokości śluzy) oraz ambulatorium z drugiej. Korytarz prowadzi do niewielkiej przebieralni, za którą jest zabezpieczona pancerną klatką bezpieczeństwa spalnia. W przebieralni są schody prowadzące na wyższy poziom, gdzie są kwatery mieszkalne, salon i mesa, toalety, spalarnia śmieci oraz magazyny żywności, wody i części zamiennych. W tyle poniżej spalni znajduje się sekcja napędu FTL, do której można przejść albo poprzez Grill albo górą przez magazyn części.

Myślę, że na ten moment opis powinien nam wystarczyć - generalnie Almayer to bardzo ciasna i niezbyt ergonomiczna konstrukcja, gdzie każdy ciągle i kogoś wadzi łokciem.

Gdybyście mieli jakieś pytania, nie wahajcie się pisać.