Galeria UFO, noc 28 czerwca

Ciąg Fibonacciego. Kordian przedstawił rzekomą istotę zbrodniczych numerów z takim przeświadczeniem o swojej nieomylności, że Alicja nie miała wyjścia innego niż tylko przyznać mu rację. Sama nie miała najmniejszego pojęcia, o czym Bleinert mówił, Fibonaccio kojarzył jej się fonetycznie już prędzej z carbonarą niż naukami matematycznymi. Co więcej, na ten moment nie wiedziała, jaką praktyczną wartość dla śledztwa niosło to odkrycie.

Niemniej jednak Torreador zadziwił Arystokratkę in plus swoją wiedzą. Sama Alicja nigdy nie czuła pociągu do nauk ścisłych i co więcej, nigdy nie podejrzewała Bleinerta o choćby cień upodobania w tym kierunku.

Kordian wciąż potrafił ją czymś zaskoczyć.

Wizyta w metalowym klubie postawiła wysublimowaną Alicję przed kolejnym szokującym wyzwaniem. Łoskot apokaliptycznych dźwięków, które po prawdzie ledwie kojarzyły się wampirzycy z muzyką; widok zaniedbanych ludzkich ciał i atmosfera tego miejsca jawiła jej się skrajnie odrażająca, więc postanowiła odnotować istnienie klubu w pamięci na czas potencjalnego żeru. Widok miłośników metalu przypomniał jej o niedawnej wizycie, o wytrzeszczonych z przerażenia oczach więźnia, który pozostał z nią sam na sam, jego gardłowych jękach i sapaniu, początkowo panicznych, z każdym kolejnym łyczkiem wibrujących coraz większą ekstazą. W podświadomości Ventrue Bestia przeciągnęła się z leniwym pomrukiem zadowolenia.

Przez ulotną chwilę Sowińska łudziła się nadzieją, że opuści miejscówkę bez większych komplikacji, ale rozochocony używkami Brujah popsuł jej kompletnie te plany. Po części zła, po części zrezygnowała, ujęła niecodziennie poufałym gestem Kordiana pod ramię i pociągnęła Torreadora w ślad za Krzykaczem.