| Tristan cofnął się o krok, wyszarpując się z uścisku bestii. Machał sztyletem na prawo i lewo chcąc bardziej odgonić wilki niż zrobić im faktyczną krzywdę. Krew spływała mu po boku, a ciałem szarpały zrywy płonącego bólu. Utykał lekko, Udo bolało. Spojrzał z wyrzutem na Lunę... Miał wrażenie, że nawiązał jakąś dziwną więź porozumienia z tym inteligentnym wilkiem... Może dlatego nie atakował tych dzikich wściekłych zwierzaków, z takim zapałem jak powinien... Przeniósł spojrzenie ponownie na Druida... Zebrał się w sobie i wykrzesał z siebie siły, by krzyknąć tak by przez jazgot wilków, furkot ptaków i owadzi brzęk przedarł się jego głos.
- DRUID JEST OPĘTANY!!! PATRZCIE NA JEGO AMULET!! |