Guren

Daichi spojrzał na Aiko zdegustowany. Gdzieś słyszał maksymę, że patrzenie na świat przez różowe okulary bywa wbrew pozorom zdradliwe, bo przez nie nawet czerwone ostrzegawcze flagi wyglądają na równie różowe co reszta świata. Zaczynał się zastanawiać, czy ta dziewczyna ma problemy z perspektywą. Wyrazy twarzy u jego dzieci odzwierciedlały niesmak połączony z niedowierzaniem wcyelowany w Aiko.U Kohaku drgała powieka. Rin gapił się na dziewczynę z otwartymi ustami i opuszczonymi ramionami jakby mu ręce opadły. Pierwszy odezwał się Tobio:
- To waszej matce jest TingTing czy Lan Chi?
-Sprzeczkę? Pani….- burknęła Kohaku dzgając policjantkę w pierś- Ja nie wiem jakie pogłoski są w innych dzielnicach, ale Tsuru mi mówiła, że nadal pół dzielnicy gada o tym co wyszło ze sprzeczki moich rodziców… Walka pozostawiła sporo zniszczeń, więc tacie się poszczęściło, że wylądował w szpitalu.
-Starcie potęgi wiatru i ziemi. - pokiwał z uznaniem głową, ale dostał od Kohaku kuksańca w bok. - To mamy zabrać małego zanim….
-RIN!
-...pójdzie
-Nie na mojej zmianie, wiedźmo! - wrzasnął najmłodszy Kaburagi zanim dmuchnął w piszczałkę od Migmara uwalniając silny podmuch wiatru celując w matkę.
- RIN! wrzasnął Daichi będąc w trakcie przyoblekania się w kamienną zbroję.
- Tobio, dasz radę złapać go łańcuchem?! Jakby znowu odleciał.- zawołała Kohaku
-Mogę spróbować.
-Ja biorę na siebie tarczę. [/i]- zaczęła tkać przed sobą. - Tato, się nie bój złapiemy go. Albo zginiesz palancie - spojrzała na Tobia.

 

__________________
You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. KubuÅ› Puchatek aka Winnie the Pooh