lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [MAFIA]

Ril · 21-11-2021, 18:49

Cisza na planie! Śmiertelna cisza.

Dzień dobry, miłośnicy horroru. Tak się składa, że wiem co nieco na temat Nieskończoności. Pilnuję krypty od dawna. A za kamerą stałem już w dniu, gdy pierwsza małpa zlazła z drzewa, aby się uczłowieczyć.

Dopiero potem pierwsi Eternalsi zaczęli jej strzec.

Dzisiejsza nikczemna historia jest o dzieciakach, które mają do zabicia sporo czasu. Umierają z niecierpliwości, żeby przebić się do branży filmów ~~dla dorosłych~~ o superbohaterach. Zachwycają naturalnym talentem, wdziękiem. Grają, grają, grają... Są prawdziwymi gwiazdami. Trwa to lat kilka, niekiedy nieco dłużej. Potem dorastają, przestają być uroczymi, niewinnymi dziećmi. Robi się wokół nich ciszej i ciszej. I w końcu słuch o nich ginie.

Jeśli zaś im się poszczęści – dostają to, o co się proszą. Pławią się w blasku sławy, władzy i bogactwa, lecz piasek w ich klepsydrach przesypuje się coraz szybciej i szybciej. Aż wreszcie ich skóra traci swoją podporę i poddaje się grawitacji. Policzki zapadają się, a skronie pogłębiają. Zamierają wszelkie procesy utrzymujące organizm przy życiu.

Jednakże nawet wtedy nie zaznają oni spokoju. Dalej wzbudzają atencję i są rozchwytywani przez media.

Więc cóż, to miało wam pokazać, żebyście uważali, czego sobie życzycie. Ale dość pogaduszek. Wracajcie na plan i przydajcie się na coś.

Światła! Kamera! Akcja!

21-11-2021, 18:49	#2
Ril Reputacja: 1	Cisza na planie! Śmiertelna cisza. Dzień dobry, miłośnicy horroru. Tak się składa, że wiem co nieco na temat Nieskończoności. Pilnuję krypty od dawna. A za kamerą stałem już w dniu, gdy pierwsza małpa zlazła z drzewa, aby się uczłowieczyć. Dopiero potem pierwsi Eternalsi zaczęli jej strzec. Dzisiejsza nikczemna historia jest o dzieciakach, które mają do zabicia sporo czasu. Umierają z niecierpliwości, żeby przebić się do branży filmów ~~dla dorosłych~~ o superbohaterach. Zachwycają naturalnym talentem, wdziękiem. Grają, grają, grają... Są prawdziwymi gwiazdami. Trwa to lat kilka, niekiedy nieco dłużej. Potem dorastają, przestają być uroczymi, niewinnymi dziećmi. Robi się wokół nich ciszej i ciszej. I w końcu słuch o nich ginie. Jeśli zaś im się poszczęści – dostają to, o co się proszą. Pławią się w blasku sławy, władzy i bogactwa, lecz piasek w ich klepsydrach przesypuje się coraz szybciej i szybciej. Aż wreszcie ich skóra traci swoją podporę i poddaje się grawitacji. Policzki zapadają się, a skronie pogłębiają. Zamierają wszelkie procesy utrzymujące organizm przy życiu. Jednakże nawet wtedy nie zaznają oni spokoju. Dalej wzbudzają atencję i są rozchwytywani przez media. Więc cóż, to miało wam pokazać, żebyście uważali, czego sobie życzycie. Ale dość pogaduszek. Wracajcie na plan i przydajcie się na coś. Światła! Kamera! Akcja!