Ambulatorium kombajnu, 15.08.2181, 19:27
Stan zdrowia Jeremiaha Purcella wskazywał na to, że rozbitek przez wiele godzin pozostanie w głębokiej śpiączce. Doktor Griffith obserwował w regularnych odstępach czasu jego parametry życiowe. Solberg przyniósł Francisowi puszkę proteinowej masy przyrządzonej na bazie owadziego białka i wzmacniaczy smaku, odgrzaną w mikrofalówce.
Standardowe jedzenie serwowane w mesach kosmicznych statków pozostawiało wiele do życzenia, ale naukowiec nie widział większego sensu w narzekaniu na stan rzeczy, którego nie mógł w żaden sposób zmienić. Jadł za pomocą jednorazowych plastikowych sztućców, spoglądając w zamyśleniu na zwłoki Ramona Castillo. Ciało pracownika Weyland-Yutani spoczywało na sąsiednim stole zabiegowym, włożone do zamykanego na suwak worka.
Francis dokonał wstępnych oględzin trupa, chociaż nie była to przyjemna czynność. Castillo zginął od ran postrzałowych w klatkę piersiową. Pracując w chirurgicznych rękawiczkach, doktor wyciągnął z obrzmialego ciała odkształcone rdzenie pocisków i odłożył je do stalowej tacki. Nie znał się na balistyce, toteż poprzestał na zabezpieczeniu ich w postaci dowodów.
W ambulatorium panowała przyjemna cisza wypełniona jedynie dźwiękami pracującej aparatury medycznej, sykiem tlenowej pompy i piśnięciami ciśnieniomierza.
Audytor Solberg trzymał się z dala od sali zabiegowej, najpewniej powodowany zwyczajnym wstrętem do cuchnących zwłok; członkowie załogi zaś zajęli się własnymi sprawami. Pozostawiony samemu sobie, Griffith spoglądał w dumie na ciało Castillo próbując rozgryźć w myślach zagadkę dramatu, jaki rozegrał się we wnętrzu ratunkowej kapsuły.
Jego zamyślony wzrok przesunął się po czarnym worku, spoczął na twarzy Jeremiaha Purcella.
Na pełnych świadomości oczach rozbitka, który spoglądał na Griffitha zza plastikowej przesłony tlenowego aparatu.