Guślarz poglądał bacznie na twarze kumów, a dostrzegłszy, że Drżąca widocznie dygotać poczyna rozsierdzona, chocia taić to usilnie się stara, ubiegł ją swoje zdanie pierwej wygłaszając:

- Oboćjętne kędy zmierzać będziem przeznaczenia swego nie unikniemy. – spokojny ton wypowiedzi szmer leśnej strugi przypominał.

- Z dala od osady czynić nam aytherowe sztuki, lecz Animurze pomnij żeśmy osłabieni. Dzielić się pochopna to rzecz, w łabety popaść nietrudno, bo okolice zdradliwe mimo że tutejsi z nimi obeznani, a i zagrożeń bezlik czyha na oparzeliskach. Tyle rzec mogę, co żem z własnego okrzesania wyniósł.
Co poweźmiesz, już ino na twe barki, wspierane kosturem padnie…

Molsuli choć neutralny, niejako ciężar odpowiedzialności ku stracharzowi obrócił.