Na słowa pobratymca ziemi Zola odpowiednio grzecznie i opieszale skinęła głową. Czuła jednak, że poczęła wewnątrz płonąć. Jednocześnie jej oczy roziskrzała duma z uznania wyrażonego dla jej raportu, lica spalało onieśmielenie zaproszeniem do bezpośredniej współpracy z Trybunem, a gardło dusił strach przed ewentualnym wymuszeniem zmiany planów jej reakcją.
- Nim skończymy powinniśmy podjąć jeszcze temat morale naszego wojska. Za chwilę z naszego ramienia poczną ginąć niewinni ludzie. Posiadane zaopatrzenie pozwoliło na rozluźnienie określonych obozowych restrykcji. Zluzowanie reglamentacji powinno ułatwiać zaprowadzenie spokoju w szeregach, ale nie moją specjalnością jest sądzić panujące nastroje, więc zanim wydam obecnie nieodwracalnie wyczerpywalne zapasy na wsparcie strategicznych celów chciałabym zyskać choć zapewnienie pełnej świadomości poziomu kondycji psychicznej Legionu bezpośrednio przekładalnej na procentową szansę osiągnięcia sukcesu w przydzielonych zadaniach?
__________________
"Najbardziej przecież ze wszystkich odznaczyła się ta, co zapragnęła zajrzeć do wnętrza mózgu, do siedliska wolnej myśli i zupełnie je zeżreć. Ta wstąpiła majestatycznie na nogę Winrycha, przemaszerowała po nim, dotarła szczęśliwie aż do głowy i poczęła dobijać się zapamiętale do wnętrza tej czaszki, do tej ostatniej fortecy polskiego powstania." |