Smokowiec jak to zwykli mawiać potocznie... Dragonborn to brzmi dumnie jak dziedzictwo rasy z której poniekąd się wywodzili. Draugdin tak właśnie się czuł i z dumą charakterystyczną jego rasie kroczył przez świat. Z dumą, żeby nie mylić dumy z pychą. Wyglądał jak to większość smokowców, natomiast czerwony odcień skóry z daleka wskazywał, że posługuje się zdolnością wrodzoną ognia. Był wojownikiem z dziada pradziada. Potrafił doskonale władać każdym mieczem, choć wyspecjalizował się w walce długim dwuręcznym mieczem. Ten, który nosił przytroczony w pochwie na plecach, otrzymał od swojego ojca i była to broń mistrzowsko wykonana.
Z obecną drużyną działali już jakiś czas, a dokładnie mówiąc kilka już zleceń. Póki co się dogadywali lub inaczej mówiąc nie zdążyli się jeszcze pokłócić. Legendę o krasnoludzkim kowalu Durgeddinie Czarnym słyszał nie raz i nie dwa po różnych karczmach i gospodach, jednak w najśmielszych marzenia nie przypuszczał, że kiedyś zawędruje w te okolice by spróbować zweryfikować samemu te bajania. Tak też znalazł się z towarzyszami na drodze w kierunku Kamiennego Kła. Był bardzo mocna zainteresowany obecną wyprawą jednak nawet nie ze względu na to czy uda się potwierdzić lub zaprzeczyć legendzie. Bardziej na jego zmysły oddziaływały ewentualne możliwe łupy. Zdobycie jednego z niepowtarzalnych ostrzy wykutych przez Durgeddina było warte każdego poświęcenia. Podążał w milczeniu za towarzyszami. Sił dodawała mu wizja możliwości zdobycia unikalnej broni.