- To doprawdy przykra sytuacja - zmartwił się Rudolf.
- Umknęło mi zupełnie, żeby was poinformować, że mam już szkice. Ale nic to - uśmiechnął się szeroko
- przecież kilka dodatkowych kopii nam nie zaszkodzi. Proszę brać się do roboty - zwrócił się do szkicownika. Dla ułatwienia sprawy przedstawił już istniejący portret. Szybko zresztą wpadł na pomysł, aby ze dwie kopie wysłać do Kreutzhofen. Kto wie, może właśnie tamtędy uciekał von Schilde i ktoś go akurat widział? Chciał jeszcze zamienić kilka słów z
Roz, ale ta pomknęła już dalej.
W czasie, gdy rysownik pracował, on sam skreślił niezwłocznie parę słów.
Droga siostro!
Na koniec jeszcze osobliwa prośba z mojej strony. Kilka tygodni temu Nuln opuścił niejaki Oskar von Schilde, którego podobizny Ci wysyłam. Bardzo zależy mi na znalezieniu go. Wywieś proszę informację o nagrodzie za informacje o nim. W miarę rozsądku nie żałuj pieniędzy. Nie muszę chyba pisać, żebyś jednak nie płaciła każdemu za każdą informację. Ufam w Twoją ocenę sytuacji. Wypytuj proszę też przybywających kupców. Szelma uwiódł kobietę, którą ostatnio zatrudniłem, obiecał się ożenić i zbiegł. Mam też inne powody, by go znaleźć, ale nie mogę Ci o nich napisać. Ślij mi informacje jak najszybciej!
Jutro wyruszali jego ludzie do Kreutzhofen, ale ich podróż zabierze 3 tygodnie. Postanowił znaleźć szybszy sposób. Pomyślał, że może poczmistrz von Stephan byłby skłonny mu pomóc. Ale zanim zdecydował się na ten krok postanowił zapytać o radę Latimerię.