Victarion Savi nie potrafił wybaczać błędów. Ani sobie ani innym. Gdy dostrzegł uśmieszki na twarzach co niektórych żołnierzy zrozumiał o czym mówił poparzony rekrut. Chłopak padł ofiarą nie tylko swej własnej bezmyślnej głupoty, ale też sztubackich żartów, które doprowadziły do jego okaleczenia i utraty bezcennych surowców.
- Gdy te się ocknie przesłuchajcie go. Winnych, których wskaże pojmać, wychłostać a potem powiesić za sabotaż.
Trybun powiedział to wystarczająco głośno by wszyscy zgromadzeni dookoła go usłyszeli. Gdyby nie brakowało im zasobów ludzkich, dopilnowałby żeby wyrok wykonano. Ale tak się nie stanie. Gdy już pętle znajdą się na szyjach niewydarzonych komediantów, Savi litościwie daruje im życie. Chociaż to i tak będzie wyrok odwleczony w czasie. Wiedział już kogo przydzieli do misji, z których nie ma powrotu, gdzie jedynym zwycięstwem jest bohaterska śmierć. Bo, że takie nastąpią Trybun nie miał wątpliwości.