Skoro już jesteśmy przy takim temacie, przypomniała mi się pewna książka, którą czytałam kilka lat temu. Była to książka Krystyny Siesickiej (którą uważam za świetną autorkę) pt. "Dziewczyna Mistrza Gry". To z pozoru zwykła opowieść o młodych ludziach, którzy interesują się RPG. Z tym tylko, że Siesicka pokazała tam, jak świat z RPG może przenikać do życia codziennego. Pojawił się tam chłopiec, który tak bardzo przyswoił sobie tworzony przez MG świat, że przestawał rozróżniać rzeczywistość i gre. Ta książka nie ma jednak na celu pokazania, że fantasy jest złe, pokazuje raczej zainteresowanie autorki tym tematem. W końcu wszystko oczywiście kończy się dobrze. Jestem ciekawa, czy to rzeczywiście możliwe, że ktoś mógłby zacząć "żyć" światem z RPG. Bo jeśli byłoby to powszechne, to wszyscy możemy stać się "czubkami".
P.S. Polecam tą ksiązke, bardzo dobrze mi się ją czytało
