San Perdido - czyli Miasto Zagubiony Świętych, to duża metropolia, mieszka tutaj kilka milionów ludzi. Znajduje się tutaj trzynaście dzielnic z których każda ma inny charakter i swój specyficzny klimat.
Miastem rządzi burmistrz,
Frederick Burrow, ambitny trzydziestolatek, który dorobił się na handlu nieruchomościami. Zastąpił on na tym stanowisku,
sir Dermota Humphreya de Trafford, który zginął w dość tajemniczych okolicznościach.
Mówi się, że Burrow ma bardzo bliskie kontakty z rodziną
Bianchi, czyli jedną z głównych mafijnych familii w San Perdido.
Dla wszystkich stało się jasne, że zarówno śmierć baronet de Trafford i zaprzysiężenie Burrowa na stanowisko burmistrza oznacza radykalne zmiany w ratusza i porządku, jaki panował w mieście.
Stare szlacheckie rodziny, które niemal od samego założenia miasta rządziły miastem od wielu lat traciły wpływy i znaczenie. Tajemnicza śmierć sir Dermota oznaczała definitywny koniec ich władzy.
Burrow, młody, zdolny i bezwzględny biznesmen, od kilku lat wyznacza nowy kierunek rozwoju miasta. Ma on wielu zwolenników, gdyż wielokrotnie powtarza, że jego nadrzędnym celem jest zlikwidowanie gangsterskich wpływów w mieście. I faktycznie policja pod jego kierownictwem wzięła się ostro do roboty, ale skupiła się głównie na latynoskich i murzyńskich gangach oraz interesach mafijnych rodzin
Sabini i Papalia. Dziwnym trafem czystki omijają rodzinę Bianchi.
Burrow od dłuższego czasu wykupuje różne działki w mieście i mówi się, że ma on zamiar zająć się rewitalizacją Foramini, czyli jednej z najbardziej zaniedbanych dzielnic San Perdido.
Burrowi udało się też doprowadzić do porozumienia dwóch z trzech największych konkurujących ze sobą firm w mieście.
Peterson Trading Company (w skrócie PTC) oraz koncernu
Flagsfield współpracują teraz zgodnie, choć przez dziesięciolecia toczyły ostrą walką o wpływy i klientów.. Jedynie
Crow Trading Establishment pozostaje w cichej opozycji wobec nowych władz. Mówi się jednak, że wynika to z faktu, że to ostatnia duża firma należąca do starej magnaterii. Rodziny
Dampierre jako jedyna stara się jeszcze bronić swoich wpływów w mieście.
Reszta starej szlachty, wycofała się do swoich rezydencji na Atolu i tam, pogodzeni z losem, czekają końca swych dni.
____
W San Perdido funkcjonuje sprawny transport publiczny. Jest rozbudowana sieć metra oraz liczne linie autobusowe. Działają też dwie korporacje taksówkarskie, ale mówi się coraz głośniej o ich połączeniu w związku z działaniami nowego burmistrza i porozumienia jakie zawarły ze sobą PTC oraz Flagsfield.
___
Krótki opis poszczególnych dzielnic i mapa miasta
Przez San Perdido płynie rzeka,
Lete. Dzieli ono miasto na dwie części.
Miasto zostało założone na prawym brzegu rzeki i to tam znajdują się historyczne dzielnice miasta, czyli:
- Atol;
- Old Nest;
- Verdin;
- Foramini.
Wraz z rozwojem San Perdido na lewym brzegu również zaczęto się osiedlać. Z biegiem lat, to właśnie ta strona zyskała na znaczeniu. Miało to związek z rozwojem przemysłu i budową licznych fabryk i osiedli robotniczych w dzielnicach Kombinat, Trustor.
Obecnie prawobrzeżna część miasta jest mocno zaniedbana i funkcjonuje, jako folklorystyczna atrakcja oraz w dużej mierze siedlisko wszelkiej przestępczości.
Nestrum - to biznesowe centrum miasta. To tutaj znajdują się wszelkie banki, instytucje finansowe, siedziba władz miasta i największych firm. Znajduje się tutaj też kilka wieżowców z apartamentami do wynajęcia.
Palatium - to z kolei dzielnica zamkniętych osiedli, ekskluzywnych butików i galerii sztuki. Znajdują się one przeważnie wzdłuż głównej ulicy, czyli Aucuba Avenue.
Urbo - czyli typowe śródmieście. Centrum rozrywki, handlu i kultury oraz siedziba wielu firm działających w mieście. Znajduje się tutaj też kilka osiedli o podwyższonym standardzie. W Urbo mieści się też wiele popularnych klubów muzycznych, restauracji, pubów i dyskotek.
Cloghill - jedna z głównych dzielnic mieszkaniowych. Dominują tutaj liczne osiedla i kamienice czynszowe. Dzielnica ta charakteryzuje się wysoką przestępczością i ogólnie ma złą opinię w całym mieście. Miejscowe gangi często urządzają strzelaniny na ulicy. W Cloghill mieści się też hala sportowa i siedziba drużyny koszykarskiej.
“No Hope Hills” Konvicta - druga, co do wielkości dzielnica mieszkaniowa. Spokojniejsza i cichsza wersja Cloghill. Często jednak traktowana na równi, a czasem nawet gorzej z Cloghill.
Tutejsi mieszkańcy jednak święcie wierzą, że są lepsi od sąsiadów. Nie jest to jednak pycha, ale swego rodzaju moralna wyższość i duma z własnego stylu życiu.
To baza waszej ekipy i miejsce zamieszkania waszych postaci. Tutaj znajduje się też Muzeum Historii Miasta oraz Główna Bibliotek. Obie instytucje, choć są publiczne to żyją tylko dzięki dobrej woli i pomocy tutejszych mieszkańców. Gdyby nie ofiarność społeczników z Konvicty, zapewne muzeum i biblioteka stały popadłyby w całkowitą ruinę. Władze miasta mają bowiem ważniejsze problemy niż tego typu instytucje.
Tutaj też znajduje się duży miejski park z amfiteatrem. Choć kiedyś to miejsce tętniło życiem i urządzano tutaj liczne koncerty i imprezy plenerowe, to obecnie jest to miejsce raczej omijane i niebezpieczne, a szczególnie w nocy. Liczne zaułki, mostki i małe wzgórza są miejscami plenerowych popijaw nastolatków, spotkań dilerów, noclegownią dla bezdomnych i meneli oraz areną nocnych bijatyk.
Vrekum - jedna z dzielnic przemysłowych miasta. Znajdują się tutaj liczne magazyny fabryk oraz porzucona baza wojskowa oraz ruiny lotniska. Baza wojskowa jest tajemniczym obiektem omijanym przez większość normalnych ludzi. Krążą plotki, że swego czasu wojsko prowadziło tam jakieś eksperymenty i teraz cały teren uważany jest za skażony i śmiertelnie niebezpieczny.
Bucolica - to dzielnica, jak zupełnie innego świat. Wygląda jakby ktoś wyrwał ją z innego miasta i grubymi szwami przyszył do San Perdido. Są to bowiem idylliczne przedmieścia, rodem z amerykańskich filmów z lat 40 i 50-tych. Równo przystrzyżone trawniki, czyściutkie podjazdy, nieskazitelnie białe ściany domów i radośnie pląsające dzieci pomiędzy posesjami.
Jak każda dzielnica także Bucolica ma swoje mroczne sekrety. To tutaj urodził się i wychował najsłynniejszy morderca i gwałciciel,
Alfred Nilsen. Porywał on nastoletnich chłopców i przetrzymywał w piwnicy swego domu. Z jego ręki zginęło co najmniej dwanaście osób. Mówi się jednak, że liczba ofiar mogła być dużo większa.
Dom Nilsena do dzisiaj jest żywą raną i czarną plamą na historii tej dzielnicy. Stoi on opuszczony na końcu Sycamore Alley i budzi powszechną odrazę.
Foramini - praktycznie opuszczona stara dzielnica fabryczna. Siedlisko ruder i niszczejących fabryk, squatów i nielegalnych klubów. Koczuje tutaj wielu narkomanów i meneli. W opuszczonych budynkach gangsterzy, a także rodziny mafijne mają swoje dziuple i miejsca do załatwiania swoich porachunków lub niewygodnych ludzi. Jedynym jasnym punktem tej dzielnicy jest obserwatorium astronomiczne, które o dziwo działa do dzisiaj. Obowiązkowy punkt każdej szkolnej wycieczki. Opiekun tego miejsca,
Stephan Hornbeam, to pasjonat astronomii i astrologii oraz domorosły pisarz. Samo obserwatorium to fanaberia jednego z magnatów z rodziny
Gonzaga. Familia to do dzisiaj łoży na utrzymanie obserwatorium.
Kombinat i Trustorium - to dwie dzielnice stricte fabryczne. Różni je tylko właściciel. Kombinat należy głównie PTC, a Trustorium do Flagsfield.
Ultimortum - to właściwie nie dzielnica, a teren znajdujący się już poza granicami miasta. Miejsce to efekt nieudanego eksperymentu społecznego jednego z magnatów, który wymyślił sobie, że wszystkich kolorowych ludzi przesiedli w jedno miejsce. Zbudował im nawet tanie domy z drewna, szpital i szkołę. Okazało się jednak, ze teren jest niezwykle podmokły i projekt osiedla dla kolorowych zaczął tonąć w bagnie.
Obecnie to zwykłe slumsy i tereny, gdzie natura odbiera człowiekowi, to co ten sobie przywłaszczył. Podmokły teren to kryjówka licznych kryminalistów i outsiderów. Kiedyś znajdowała się tutaj hipisowska komuna. Banda zbuntowanych nastolatków próbowała zbudować tutaj utopijne miasto, gdzie wszyscy byliby braćmi, nikt nie cierpiałby głodu i nie musiał pracować. Projekt jednak upadł szybciej niż się mogło wydawać. W miejscu dawnej komuny koczują a to cyganie, a to jakaś grupa artystycznych wolnych duchów, a to jakaś pogańska sekta.
Atol - wyspa na rzece Lete. Teren podmokły, dość gęsto porośnięty roślinnością. Kiedyś wyspa tętniła życiem i tutaj pobudowali swoje rezydencje ojcowie założyciele miasta. Na niej też mieściły się pierwsze pola bawełny. Teraz zarówno pola bawełny, osiedla niewolników, jak i wille magnackich rodzin gniją i wolno popadają w nicość.
Old Nest - dawne centrum San Perdido. Historyczna dzielnica miasta utrzymana w całkiem niezłej kondycji. Tutaj mieści się dawny budynek ratusza, obecnie znajduje się tutaj budynek sądu, a w jego podziemiach niewielkie więzienie. Urokliwe uliczki oświetlają gazowe latarnie, a przy rynku i w jego pobliżu ulokowały się liczne restauracje i galerie sztuki. Tutaj też swoje główne domy mają wszystkie mafijne rodziny. To w dużej mierze, dzięki ich obecności dzielnica nie popadła w ruinę, jak Foramini, czy nawet sąsiadująca z nią Verdin.
Verdin - to dawna dzielnica mieszkaniowa dla robotników. Obecnie mieści się tutaj aleja czerwonych latarni, pół legalne kasyno, a także magiczna promenada, Wzdłuż jednej alei zogniskowało się niemal całe duchowe życie miasta. Wróżki, jasnowidze, hinduskie sekty, loża masonów i pogańskie chramy, i okultystyczne sekty, znajdziesz tutaj wszystko. W pobliżu też można trafić na urokliwe artystyczne knajpki i małe teatry.