Leże niemożebnie irytującego gołoskórca-obłąkańca

Gospodarz wieży sprawił Bhurrkowi nielichą niespodziankę - był bowiem nie tylko niepospolitym ruchaczem, ale i całkiem niezłe obytym w żołnierskiej sztuce wojem. Nabrawszy zatem czujności gnol warknął przeciągle i pogroził Wiktorowi buzdyganem.

- Uny kurwi łapserdaczu, gada hajdi po dobremu! Zeszło bydlaki takowe wściekaśne? Koj klątwę rzucawał? Co to za un upir kole unego? Bhurrek wielgchny rąbacz, mocarny a niemożebnie straszny! Un nie gada, Bhurrek mu łeb urwie, a stercza wrazuje do gardzieli!

Chociaż umysł barbarzyńcy wciąż pozostawał w objęciach bitewnej wściekłości, Wenszymorda zauważył, że jego sfora chyba coś podstępnie knuła korzystając z wstrząsającego wrażenia jakie na gospodarzu wywarł sam gnol. Świadomy ich poczynań, Bhurrek ciągnął dalej swoją tyradę próbując skupić uwagę gospodarza na swojej znamienitej pod każdym względem osobie.

Jak powyżej, gnol będzie lżył i prowokował Wiktora starając się odwrócić jego uwagę od poczynań kompanów.