Pewien człowiek z plemienia Beorna wędrował do kopalni orków na wschodnim zboczu Gór Mglistych. Nie kierowało nim jednak szaleństwo, a przeciwnie radość i nadzieja. Wieść bowiem dotarła do jego sadyby, że zbrojna grupa krasnoludów dała łupnia orkom i zajęła kopalnię. A w niej wyzwoliła sporą grupę niewolników. Tak się zaś składało, że paroletnim szkrabem będąc stracił brata w ataku orków, którzy znani byli z tego, że czasem miast zabijać porywali w niewolę ludzi. Dawno to było, bo przeszło trzydzieści lat wstecz toteż przed wyruszeniem zmartwiło go, że może nie poznać brata jeśli ów wśród wyzwoleńców jest, bo i żaden znak szczególny go za młodu nie cechował. Szybko jednak dotarło do niego, że to niepotrzebne zmartwienie i nawet jeśli brat nowe imię ma to i tak go pozna. W jaki sposób?