Po minie łatwo można było stwierdzić, że chłopiec wolał kontynuować temat symboli, ale podążył za pytaniem Krugana.
Początkowo rozmowa krążyła wokół wydarzeń dnia codziennego, potem krasnolud skierował jej tory na wydarzenia na dworze. W połowie zdania Gabriel zaczął płakać.

Kolejne słowa dukał, między pociągnięciami nosem.
- Bo jak przyszła wojna to na dworze było straszno. Pan kazał w piwnicy siedzieć i nie wychodzić. Słychać było, jak walczyli. Chciałem iść z nimi, z ojcem, ale nie pozwolili. Po bitwie nie było wcale dorosłych, tylko mogiły. Został tylko Pan, podczaszy i stajenni, co z stadem w lasy zbiegli i wrócili po walce. Synowie Pana odjechali pomstę wziąć.
- A czarodziej? Mieliście tam czarodzieja, prawda? – Nie wytrzymał krasnolud.
- Nie znałem czarownika, tata nie zezwalał. Pan był zły, bo podobno zbiegł, nim pierwszy kościotrup do miasteczka wszedł. Pan go przeklinał tak mocno…

Chłopiec płakał coraz to głośniej, na chwile krótkie jedynie powstrzymując łkanie. Wśród nocnej ciszy był na pewno słyszany z daleka.