Imię Przykurcz oddawało sylwetkię snotlinga. Nawet jak starał się ze wszystkich siłów nigdy nie mógł się do końca wyprostować. Ot taki przykurcz, czy może pokurcz? Wszystko jedno... Mimo, że był przygarbionym kurduplem to jednak w łeb potrafiał przywalić solidnie. To i nikt się z niego z nie podśmiewał. A jak się śmiewał to potem chodził z rozbitym łebem. Nie warto. Byli i takie co próbowali śmiać się z daleka. Ale tyż źle na tym wychodzili. Przykurcz cela miał.

Pokraka, pewnie ze wzglendu na predyspozycje osobnicze, bardzo lubieła szwendać się po jaskiniach. Przykurcz zawsze szukał tam świeconcych siem kamieniuf. Czasem nawet jakiś kamyk udawało mu się znaleźć. Zwykle bezwartościowy.
Wyprawa do jaskini była dla niego jak spełnienie marzeń. Bo akurat marzeniował właśnie o tym żeby przeszpreać jakąś jaskinię. W sumie to zwykle o tym marzenił. Jako jeden z pierwszych zgłosił się na ochotnika. Pewnie do jaskini też wlazłby pierwy, ale z ekscytacji wygrzmocił się o jakiś korzeń, kamień czy inne cholerstwo i gdy reszta właziła dziuru, on siedział i masował potłuczony nos, coś tam po cichu biadolonc. No a jak jusz miej bolało to znowu Gobelin zwalił się na dół, akurat tak nietorfun... niefotrun... nierotf... tak do dupu, że uderzył Przykurcza w nochala. I znowu trza było masować, a nawet do zimny skały przyłożyć nosa co by przeszło.

W końcu wreszcie kinol przestał bolić, to i Przykurcz nie mogonc siem doczekać zaczął zaglondać dziuru i koncypować jak tam wliźć. Patrzał jeno uważnie co by mu inny snot znowu czego na nosa nie spuścił, abo i sam nie zlicioł.
- Posuńta siem gamonie! Kamykuf mi pozabierajo, przez was lebiegi - niecierpliwił się Przykurcz.