Wreszcie po lunchu syty oraz zadowolony Mathew ponownie udał się na werandę dla niepalących. Czytając świetny tom geograficzno – etnologiczny rozpoczął kolejną część pt. „Życie seksualne plemion Amazonii” Faktycznie ciekawe! Autor rozpoczął tezą, iż wewnątrz amazońskich lasów nie ma miejsca na prywatność – cokolwiek człowiek plemienia robi, robi na oczach innych. Mężczyźni i kobiety uprawiają miłość pod wspólnym dachem, bez przepierzeń czy ścianek, na oczach innych domowników oraz całej właściwie rodziny. Stanowiło to początek ogólnej wizji tematu, ażeby później zaprezentować konkretne ciekawostki. Można choćby było przeczytać, iż w plemieniu Xavante szesnastolatkowie przechodzą inicjację seksualną z żoną ich brata. Ot taka braterska przysługa szkoleniowa. Ciekawie opisywano również wejście w dorosłość młodzieży płci obojga plemienia Marake. Uczestnicy specjalnego rytuału są poddawani zadrapaniom w rękę dokonywanych za pomocą insektów. Muszą w milczeniu znosić ból przy dopingu rodziny, podczas gdy reszta plemiona wspomaga rytualnym śpiewaniem. Całkiem sporą swobodę ma młodzież plemienia Kayapo. Mogą oni uprawiać każdej nocy seks z rówieśnikami z ich wioski, ale muszą zakończyć te praktyki przed wschodem słońca. Interesującym okazem uczuć kobiety plemienia Apinaye jest gryzienie brwi kochanka podczas stosunku, później częściowe ich wygryzienie i głośne wyplucie. Częściowe pewnie dlatego, żeby pozostało na później, skonstatował reporter. Kolejne plemię Mehikano stawia na interes przypominający najstarszą profesję. Kobieta, oprócz męża, uprawia seks z kilkoma kochankami w zamian za prezenty. Business is business. Plemię Canela za mężczyznę pełnoprawnego uważa nastolatka, który pozbawił kobietę dziewictwa. Oczywiście najpierw, aby przygotować się właściwie chłopcy tracili prawiczkowość ze starszą kobietą po menopauzie.
- Hm – pomyślał reporter o paniach należących do grupy poszukiwawczej - chyba ani panna Joyce, ani panna Rogers nie byłyby obiektami kultury owej grupy etnicznej, ani pod pierwszym względem, ani pod wspomnianym kolejnym.
Stanowiły część rosnącej grupy kobiet wyzwolonych, które same decydowały o sobie, o swoim zawodzie i pewnie przyjemnościach? Reporter nie poznał ich jeszcze, wszak spotkał obie panie u profesora, ale wyglądały na silne osoby, które wiedzą czego chcą, czerpią ze wszystkiego, jeśli czegoś pragną oraz nie poddają się jakimkolwiek konwenansom.

Położył książkę na stole przerywając na chwilę czytanie. Zamówił napój kawowy, który od początku wieku rozpowszechnił się we Włoszech oraz zwany był cappuccino. Jeszcze niezbyt popularny na terenie Europy, ale wynalezienie maszyny przez Luigiego Bezzerę w 1901 roku spowodowało ekspansję owego rodzaju kawy. Białobrązowa kawa zaczęła opanowywać najpierw kawiarnie Europy oraz takie miejsca jak statki. Mathew również rozsmakował się w tym napoju od czasów służby u swojego lorda. Cappuccino przypadłu mężczyźnie do smaku, korzystając więc ze statku oraz arystokratycznych wręcz luksusów nie odmawiał sobie spróbowania owego pienistego napoju.

Spienione mleko posypane czekoladą rozpływało się wewnątrz ust oraz skłaniało do rozmyślań stanowiących niejako kontynuację poprzednich rozważań. Wszystko się zmieniało. Mathew sięgnął pamięcią do spraw politycznych, które jako reportera nawet go całkiem interesowały. Spośród krajów anglosaskich 19 poprawka Konstytucji USA sprzed dekady wprowadziła równość płci pod względem głosowania. Konserwatywna Anglia nieco dłużej opierała się proklamacji równości. Wprawdzie już w 1918 roku przyznano prawo głosowania kobietom w wieku od 30 lat, które prowadziły gospodarstwo domowe, żonom mężczyzn, którzy prowadzili gospodarstwo, właścicielkom dóbr o minimum 5 funtów zysku oraz absolwentkom brytyjskich wyższych uczelni. Zrównanie kompletne przyszło jednak dopiero w 1928. Acz żeby być precyzyjnym, jeszcze niedawno, praw wyborczych większość w Wielkiej Brytanii nie miała również zdecydowana większość mężczyzn poprzez specjalne cenzusy majątkowe, wykluczające przeważającą część obywateli. Również on sam bezpośrednio po wyjściu z wojska nie miał owego prawa, jako uboga osoba. Ale to się zmieniało. Panie wyglądały na kobiety, które umiały się realizować, zaś panowie byli chyba profesjonalistami. Przynajmniej jako tacy się prezentowali. Właściwie nawet pastor, który boksował oraz znał się na historii. Wszystko spece, twardzielki oraz twardziele.

Cappuccino wypite, filiżanka została przez kelnerkę zabrana ze stolika, sięgnął więc ponownie po profesorskie opracowanie. Wreszcie przyszła pora obiadu, późnego, który możnaby pomylić ze wspaniałą kolacją, ale cóż, arystokracja pieniężna, zaś taka płynęła najczęściej klasą 1, późno usypiała oraz późno wstawała