- Musisz tyle gadać dziadku? – warknął prokurator. Nie bawił się w pół środki. Chwycił Tadeusza w pasie a potem jak lalkę przerzucił przez ramię. Wydawało mu się że wysuszony na wiór schorowany staruszek nie waży więcej niż owczarek niemiecki, więc zdzwił się czując jak kolana uginają mu się pod ciężarem Wiśniewskiego. Coś brzydko ukłuło go w krzyżu.
- Oż kurwa. Obym nie dostał przez ciebie przepukliny – westchnął po czym niczym strongman na zawodach ruszył malutkimi kroczkami przed siebie, w kierunku pola pszenicy. Na ten moment skąpane w ciemnościach pole stanowiło najlepszą kryjówkę.