Wyszykowany jak należy Pankraz szybko zakipiał złością, która kazała mu zacisnąć pięść. Nie poczerwieniał przy tym jednak na twarzy, ani nie zgrzytał zębami. Podszedł do Huberta nieprzejęty jego stanem i jedną ręką podniósł go do góry.
- Żyje, ale przyda mu się odpoczynek. Zabierzemy go, Reichmann – powiedział inkwizytor do towarzyszącego mu łowcy czarownic.

Reichmann nie rozstawał się ze swoim strojem, o który dbał i szanował jak żołnierz oficjalny mundur. Był blondynem z Middenlandu, który wszedł w struktury Zakonu po zwolnieniu ze służby na północnych rubieżach Imperium.

Przekleństwo Mannslieba, które jak powszechnie twierdzono, było powodem nawracających drgawek, pozostawało w dość oczywistym związku z opętaniem przez demony złych bóstw. Przypadki padaczki wywołane zajęciem ciała przez wysłannika sprzyjających ludziom bóstw, wedle ksiąg świątynnych, przydarzały się skrajnie rzadko. Huberta należało profilaktycznie przesłuchać, ale Pankraz nie zamierzał na tym poprzestać. Odwrócił się do Zygfryda, zagadującego właśnie zachrypniętego mężczyznę.
Musieli dowiedzieć się, gdzie przebywała Hilda. Bez tego Hubert mógł się przysłużyć sprawie wyłącznie jako pokazowo płonący apostata.

Jung cieszył się, że sprawy szybko nabierały tempa.