- Szukamy Hildę – Pankraz pominął pytanie Aidaga.
Do posterunku, mimo pory dnia, nie wpadało wiele światła. Wąska, pomarańczowa smuga padała na ścianę nad głową inkwizytora, rzucając cień okiennej kraty.

Reichmann drapał się po udzie. Pocił się, jak każdy tego dnia w mundurze, co powodowało swędzenie.
Jung odezwał się dopiero, gdy miał plan. Aidag był już bledszy od suszonego na słońcu prześcieradła.
- Zygfrydzie, znajdź proszę medyka dla Huberta Zwinga. Weź go ze sobą, owiń go tylko w płótno. Widziałem jedno na posłaniu w drugiej izbie.
- Czy jest tu lecznica? – Zapytał tubylca.
- Na Północnej, ledwie 5 minut stąd, prosta to d-droga.
- Tam będzie mu dobrze. Dojdzie do siebie.
- Reichmann, udaj się na odpoczynek. W świątyni powinni już wiedzieć o naszej wizycie.

Gdy kapłan wyszedł, a łowca stanął przy drzwiach Pankraz docisnął przesłuchiwanego starca.
- Wyjdziemy stąd, jak dobrzy znajomi, rozumiesz, Erneście? Pójdziemy na Łukową. Do sklepu na pewno da się wejść od podwórza. Nie uciekaj, bo złamię ci nos nim się odwrócisz.

Opuścili posterunek nie niepokojeni. Z drugiego końca placu Jung dostrzegł powracającego Uwe, jednak bez towarzystwa. Widocznie sierżant był poza zasięgiem jego tłustych nóg.

Po kilkunastu minutach dotarli do sklepiku, który z zewnątrz niczym się nie wyróżniał. Obaj mężczyźni dostali się na tył budynku przez sąsiednie domostwo i zastali tylne drzwi wyważone. Aidag wyglądał, jakby nie chciał tam wchodzić, lecz Pankraz pchnął go przodem. Wnętrze nie było zdemolowane. Ktokolwiek się włamał nie miał zamiarów rabunkowych.
- Co to ma twoim zdaniem znaczyć, Erneście? Po co Hilda miała męża zdradzić? Pomyśl, dobrze zarabiający handlarz, tyle majątku. Może ktoś z twojej rodziny coś słyszał lub widział, może coś wspominał? Z kim innym widywała się Hilda lub sam Hubert? Kto mu sklep ochrania, że wciąż jeszcze nie jest rozkradziony? Myśl szybko, jeśli chcesz stąd wyjść na nogach.