Przemykając się między czarnymi cieniami budowli, Carsten nie miał czasu podziwiać ich monumentalnego piękna. Traktował to jak zwykły zwiad i starał nie rozpraszać swojej uwagi. Wiedział, że żarty się skończyły. Brał już udział w podchodach do ludzi Rojo w przeklętych ruinach. Tutaj jednak stawka była o niebo wyższa. W przypadku zbyt szybkiego wykrycia groziło im całkowite fiasko misji, a ponadto narażali drugą grupę Zoji, która również otrzymała ważne zadanie. Ochroniarz stale baczył, by jakaś jego nieostrożność lub zaniedbanie, nie zaalarmowały jaszczurów. Czuł podskórnie ich obecność nawet zanim dojrzał pojedyncze sylwetki gadzich strażników. Postępował śmiało za Amazonkami w pełni im zawierzając. Tylko one mogły zapewnić sukces hazardownego przedsięwzięcia. Kiedy dotarli do podstawy największej piramidy odczuł chwilową ulgę. Ale natychmiast ogrom budowli stłamsił jego zmysły.

- O rany! piekielnie wysoko… – szepnął do siebie. Nawet w ciągu dnia wspinaczka obarczona byłaby dużą skalą trudności. W nocnych warunkach czas do świtu wydawał mu się niewystarczający. Kto wie, czy nie będą zmuszeni przyczaić się gdzieś w czeluściach masywnych bloków do kolejnej nocy? Lecz to było zmartwienie na później…

Przyłączył się do ludzi OImedo, gdyż sądził, że może liczyć na nieustępliwych górali. Owinął miecz połami płaszcza, aby nie zdradził go hałas. Naciągnął skórzane rękawice, by uniknąć otarć i mieć pewniejszy chwyt. Pod ręką miał tylko kamienny nóż darowany mu przez Amazonki. Będzie musiał mu wystarczyć jeśli pojawią się jakieś kłopoty. A w to, że się pojawią rutynowany Sylvańczyk nie zwykł wątpić…