Dunin Wilkosz wrócił do miejsca, z którym zbudował swoją karierę i które opuszczał pięć lat temu w kajdankach. Przemykając ciemnymi korytarzami w uniformie sprzątacza czuł się jakby śnił, jakby żył życiem innego człowieka. Jego miejsce było za biurkiem, a jednak znalazł sobie motywację by wejść w skórę włamywacza. Krew wrzała w tętnicach a serce biło jak dzwon. Poprowadził ekipę na klatkę schodową, a na pytanie Wojciecha, wyciągnął z kieszeni wymięty papier. Była do odręcznie narysowana mapa budynku. Nikomu nie zdradził wcześniej układu pomieszczeń, gdyby to zrobił mógłby przestać być potrzebny.
- Nie możemy poruszać się w większej grupie, to zwróci czyjąś uwagę – zwrócił się do przywódcy – Tu się rozdzielamy. Zaznaczyłem na mapie archiwum, o tej porze nikogo tam nie ma. Bez problemu je znajdziecie, zajmuje cały korytarz. Jak już będziecie w środku sami zdecydujecie czego potrzebujecie. Wszystko jest tam ułożone alfabetycznie, nie zgubicie się. Tylko nie zapominajcie o mojej teczce.
Wcisnął mapę w dłoń Wojciecha po czym zwrócił do Tumaka i Wiśniewskiego.
- Ja i Kornel idziemy do serwerowni. Tutaj będą większe schody, bo musimy przejść przez pokój ochrony. Tadeusz już pokazał, że jest mistrzem odwracania uwagi, więc musi jakoś wywabić stamtąd strażników. Ale bez szaleństw i wszczynania alarmu, okey Wiśnia? Jak tylko się ich pozbędziesz z ochronki, wtedy do akcji wchodzę ja i Tumak.