Nie było miło. Nie dla Malvina. Ochroniarz już na wejściu stał się ofiarą żartu lesbijki, którego nie powstydziłby się gospodarze rodzimych wersji Familiady i Śmiechu warte. Larusso próbował rozszyfrować puentę, ale najwyraźniej tylko ci, którzy się śmieli zrozumieli przekaz.
Przynajmniej wiedział na czym stoi. Tak jak przeczuwał Pamela go oszukała, darmowe kiełbaski okazały się pułapką na palanta. Został zaproszony w jednym celu, by inni sąsiedzi mieli z niego używanie. Gówno na wycieraczce było tylko preludium.
Murzyn spojrzał na piekące się na różnie kiełbaski, próbując się nie ślinić. Katowany konserwami żołądek zaśpiewał żałobna pieśń. Miał teraz wybór, pozbyć się resztek godności i robić za urodzinowego klauna, lub po prostu odwrócić się i odejść.
Wbrew lamentom co niektórych świat się nie skończył i nie skończy. Będzie miał jeszcze tysiące okazji nażreć się jak świnia albo nawet Michael Terell i jego dziewczyna Judith.
Po angielsku wymknął się z dachu.
Wracając oddał Jill jej własność odkładając świerszczyk na wycieraczce. Gdy znalazł się w mieszkaniu ściągnął niedzielną koszulę i z namaszczeniem odwiesił z powrotem do szafy. Wcisnął się w służbowy uniform. Był niczym druga skóra, kostium super-bohatera, który definiuje jestestwo Malvina Larusso. Fakt, stanowił marną podróbkę policyjnego munduru utraconego przed laty, ale sam Malvin też stał się podróbką gliniarza. Czy może raczej karykaturą.
Schodami zszedł na parter a potem zniknął w swoim kantorku. Prądu wciąż nie było, więc monitory nie działały, podobnie jak przenośny telewizor. Zerknął na ekran smartfona, z nadzieją, że zobaczy nieodebraną wiadomość od Hailey, ale jedyną osobą, która interesowała się jego życiem był automat Virgin Mobile przypominający o zaległym rachunku.
Wyciągnął z szuflady kartkę i flamaster a potem drukowanym literami napisał.
Kartkę przykleił na przy drzwiach wejściowych, na tablicy ogłoszeń a potem wrócił do kantorka. Włączył przenośne radyjko na baterię.
Mogł stracić żonę, mundur, pozwolenie na broń, wygląd, młodość i zdrowie, ale nikt mu nie zabierze wspomnień.
Rozsiadł w wysłużonym fotelu, podgłośnił radio, założył ręce na głowę i zanurzył w obrazach lepszych czasów.
[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=gickf2FkNh8[/MEDIA]