Eglath nie skomentowała ostrych słów o bądź co bądź bogini ludzi tej krainy. Miast tego przeszukiwała pamięć w związku z tematem smoka, poruszonego przez młodego chłopaka.

Eglath: wiedza - tajny!

- Mówisz o Białym Kle. - usta Eglath zacisnęły się w wąską linię - Białym Kle i jego Martwym Jeźdzcu. Chciałabym wiedzieć. Unikałabym wtedy tego miejsca, obchodząc je szerokim łukiem i bacząc na niebo nad głową. Niegdyś atakował statki ludzi na Bezkresnym Morzu. Teraz tego nie czyni. To wiecie lepiej. Wiekowy to smok i być może doczekał się końca swojego żywota, myślę jednak, że to kwestia czasu, aż znów o nim usłyszymy. Ziemia wokół siedliska smoka przemienia się na jego podobieństwo. Zima nie przemija, a to nasuwa niepokojącą myśl, że osiedlił się bliżej Grzbietu Świata. Niegdyś żył tu inny smok, lecz nie widuje się go już. Najpewniej został przepędzony przez coś większego. Coś groźniejszego. Strzeżcie się Białego Kła.