Mekor medytował przed snem. Rzadko sięgał po siły natury tak, jak miał zamiar zrobić to tym razem. Musiał jednak przyznać sam przed sobą, że nie zdarzało mu się walczyć z grupami wrogów. Raz bił się dwóch na jednego i zebrał łomot. Tym razem jednak wszystko było przygotowane. Przybędą do nich złoczyńcy, a oni ich zabiją. A jeżeli nie zabiją, to pojmą i powieszą.

Nie podobała mu się wizja tak surowego prawa. Z drugiej strony nie powinna go dziwić. Cały świat funkcjonuje w taki sposób. Prawo silniejszego. Mekor jednak wiedział o czymś, co najwyraźniej było ignorowane przez resztę. Lasy na południu są pełne rzezimieszków. I z pewnością część z nich spróbuje pomścić towarzyszy. Dla młodzieńca oznaczało to wybranie pewnej drogi. Nie był zadowolony z tego. Z drugiej strony, jeżeli faktycznie ci obcy mieli stać się władcami tego miejsca, to ważne, żeby patrzeć im na ręce. Druid postanowił zatem na pewien czas odpuścić.

Tej nocy spał mocnym snem. Obudził się przed świtem, albo raczej obudził go Vuko krążący po okolicy. Inne zwierzęta nie reagowały dobrze na oswojonego wilka, to też zaczął się niewielki harmider. Półork wstał i rozciągnął się. A potem ruszył sprawdzić czy po nocy wszystkie przygotowane pułapki są na swoim miejscu. Zważył w dłoni oszczepy i spróbował kilku rzutów do celu. Szło mu średnio, dlatego pokładał sporą nadzieję w tym, że wróg nie powinien się ruszać spętany korzeniami.

- Vuko, ten dzień zmieni nasze życie - powiedział głaszcząc swojego wilka.