Percival spodziewał się czegoś więcej po wizycie w gabinecie profesor Ostrodziobej i nie mógł ustać w miejscu, z zagryzionymi palcami oczekując jej raportu na temat tajemniczych incydentów połączonych obecnością mazi, jakie miały miejsce na uniwersytecie. Zawiódł się naprawdę srodze, gdy owlinka tylko przemówiła, oznajmiając że enigma miała pozostać enigmą. Śledztwo nie zdołało wykryć choćby cienia poszlaki, trop się urwał.

— Może powód leży u źródła! — adept zamachał dłońmi, nijak nie kryjąc zawodu na twarzy i w głosie. — S-s-skądś te składnik-ki pochodzą. Możetotaksabotują. N-należy prześledzić ca-cały łańcuch prod-produkcji tegospecyfiku.

— Panie de Sartre — profesor stanowczym tonem wstrzymała chłopaka, który szykował się do kontynuowania słowotoku i wyliczania kolejnych możliwości. — Proszę mi wierzyć, że dołożymy wszelkich starań, by dotrzeć do sedna tej niepokojącej sprawy. Odnotuję pańskie teorie.

Percy tylko pokiwał głową w odpowiedzi.

— Dlaczegozawszeja — jęknął słabo.

Adept ledwo co zdołał przełknąć gorycz wywołaną przez podstępne zaciągnięcie go do tawerny przez Quentilliusa i Drazhomira - w dużej mierze dzięki pięknemu występowi Aurory - a już kolejna niecna dusza pojawiła się na horyzoncie, tym razem w postaci Victorii, w jednej chwili zmieniając jego zdanie co do tego, że może nie będzie tak źle. Wywołany z imienia Percy, blady pod kolejnymi spojrzeniami osiadającymi na jego osobie i oczekującymi jego odpowiedzi, gotów był dać drapaka i zaczął się już nawet wycofywać, ale zapomniał zupełnie o rudowłosym tuż za plecami. Szczęśliwie aktor miał lepszą koordynację ruchową i całkiem sprawny refleks, toteż duet nie spotkał się z podłogą przez niezdarstwo adepta. Mając ze swojej drugiej strony Drazhomira, Percy znalazł się efektywnie w potrzasku.

— Wystarczywykryciemagii — wyrzucił gorączkowo. — I sprawdzić czyniemamazi. Każ-każdy m-może to zrobić.

Żałował, że na żadnym z otrzymanych na zajęciach zwojów nie zostało spisane zaklęcie Niewidzialności.