| Niektórzy tak przyzwyczajają się do patologii, że zaczynają to nazywać normalnością. To, że większość sesji pada, w najmniejszym stopniu nie usprawiedliwia winowajców (ok, przyznam, że niekiedy występują okoliczności łagodzące i uzasadnione pady). Tym bardziej że odwrotne podejście tylko ujmuje tym szlachetnym wyjątkom, które potrafią napisać fajną przygodę i doprowadzić ją do końca (mimo wszystko jest tutaj kilka takich osób, choć część z nich jest ostatnio poza forum).
Nie wszyscy też grają dla samej możliwości grania. Zwłaszcza że według mnie są lepsze źródła takiego rodzaju rozrywki (ostatnio zaczynam po nie sięgać, bo szkoda mojego czasu i zaangażowania na tutejsze farsy). PBF jest na tyle specyficznym medium, że i oczekiwania odnośnie można mieć bardziej specyficzne. Na przykład jeśli ktoś lubi misternie craftować swoją postać od strony fabularnej, licząc na jej rozwój w trakcie sesji i współtworzenie ciekawej historii z innymi uczestnikami, to naturalne będzie, że dwuodpisowe gry będą go frustrować. Przez ten czas nawet nie można dobrze przedstawić postaci, a co dopiero mówić o jej character developmencie.
__________________
„Everything that lives is designed to end. We are perpetually trapped in a never-ending spiral of life and death. Is this a curse? Or some kind of punishment? I often think about the god who blessed us with this cryptic puzzle... and wonder if we'll ever get the chance to kill him”. |