Wydłużające się milczenie tylko potęgowało napięcie. Vincenzo miał już dziś dużo za sobą i najchętniej zakończyłby dzień, aby zacząć z nową werwą wraz ze wschodem słońca. Nie dane mu to jednak było, a przynajmniej nie na tą chwilę. Obecnie musiał spowiadać się niczym przed kapłanem z ostatnich wydarzeń. Zachowanie doży również nie napawało optymizmem. Przyjacielska atmosfera, która nieraz była wyczuwalna w przeszłości prysnęła. Tyle zawdzięczali sobie nawzajem. Tyle razy razem stawiali czoła przeciwnościom losu i jeden pomagał drugiemu. Między innymi dzięki Albertinazzim ten człowiek mógł się szczycić pozycją doży. Ale teraz... Czy wystarczyło jedno potknięcie? Czy aż tak mało znaczyła lojalność? Teraz nawet nie mógł zaszczycić go spojrzeniem? Nawet słowem? Musiał z nim rozmawiać jakiś pomagier... Vincenzo zacisnął mocno szczęki przyjmując ten policzek. Musiał to przełknąć, ale z całą pewnością musiał to też zapamiętać.
- Sabotaż. - Potwierdził Albertinazzi spoglądając na doradcę. Zaraz jednak wrócił wzrokiem do Doży. -
Nie zwykłem rozpoczynać inwestycji będąc na nie nieprzygotowanym. Tak się jednak składa, że ktoś zawczasu przygotował się na moje przyjście i uknuł sabotaż na moim zapleczu. Musiał to długo planować i wprowadzać w życie. Pomału, by przeszło obok mnie niezauważone. Muszę przyznać iż jestem pod wrażeniem kunsztu. Niemniej ta ilość okazanej mi atencji oznacza iż osoba odpowiedzialna się mnie obawia bądź ma wobec mnie jakiś dawny zatarg. Żadnej opcji nie odrzucam, acz za wcześniej jeszcze bym mógł wyciągnąć jakieś konkluzje. Krach w Milanie bodzi we mnie osobiście, gdyż na szali znajduje się moja reputacja. Niemniej jeżeli podłoże jest osobiste, to Milano nie ma znaczenia. Mogło się to wydarzyć gdziekolwiek i muszę zbadać sprawę do końca i rozliczyć się ze sprawcą, aby więcej nie próbował czegoś takiego.