Doża Wenecji przysłuchiwał się cierpliwie słowom Vincenzo, nie okazując zniecierpliwienia ni drgnięciem powieki, ni będąc targanym przez irytację zachowaniem Albertinazzi, zupełnie jakby prowadzili całkowicie zwyczajną rozmowę przy kielichach dobrego wina. Doradca natomiast zdawał się być trochę znużony, jednak jedno spojrzenie na swojego pracodawcę zniechęciło go do przerywania monologu czy wręcz zabierania głosu Enrico.
- Teraz na tobie się nie oszukałem, Vincenzo. - doża skinął głową - Ale sprawa jest poważna, nawet jeżeli pionek zdradził, a ja na potyczki nie mogę pozwalać, rozumiesz? Wdzięczność i przyjaźń ma granicę, jaką dla nich możesz poświęcić. Taka okropna prawda. W interesach nie istnieje miłość. - zamyślił się - Dobrze, dam ci czas i wolną rękę. Nie będę pośpieszał, ale nie mogę być nadto pobłażliwy... szczególnie że nie przyniosłeś mi dowodów tej zdrady. - przypomniał.
Faktycznie, Alessia nie dostarczyła papierów jak na razie widział. Co ją powstrzymało?