| Usunąć zło z umysłów wszystkich ludzi. Te słowa jeszcze chwilę odbijały się echem w głowie Kasi. W głowie, która zaczynała boleć. Opadł strach powodowany niedawnym zamknięciem, i daje o sobie znak zmęczenie całego dnia. Na dodatek to informacje które przekazuje Roth...
Zło towarzyszyło Kasi od wielu lat, wciąż widać na jej ciele znaki doznanych krzywd. Wspaniale byłoby móc odwracać ludzi od złych uczynków, leczyć ich umysły, zarażać ich dobrem. Z każdym przemienionym umysłem pojawiało by się trochę więcej nadziei na tym świecie. Strach, przemoc, agresja, ból. Po co to komu? Gdyby można było się tego pozbyć, Kasia pierwsza stanęła by do walki. Żeby już nikt nie musiał cierpieć tak jak ona.
Katarzyna dała się ponieść fantazji. Walka ze złem! Przez chwilę naprawdę w to uwierzyła. I wtedy położyła ręce na kolanach. No tak, wszystkie nadzieje opadły. Jak może walczyć ona, która ledwo wchodzi po schodach? To chyba jakiś chory żart.
- To może jeszcze wyjaśnij nam, jak możemy być wojownikami, skoro wszyscy jesteśmy w pewien sposób upośledzeni? Armia upośledzonych idzie walczyć ze złem, haha! I czym to zło będziemy zabijać? Śmiechem?!
Ostry ton głosu Kasi załamał się i odwróciła głowę by ukryć napływające łzy. Nienawidziła gdy ktoś z niej kpi.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |